Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych

Wiele osób sądzi, że obraz o rozdzielczości 72 ppi nadaje się do różnych zastosowań graficznych, jak drukowanie książek czy plakatów, a nawet do druku 3D, ale to błąd wynikający z braku zrozumienia podstawowych standardów druku i cyfrowego przetwarzania obrazu. W branży poligraficznej przyjęło się, że absolutnym minimum do wydruków dobrej jakości – zarówno książkowych, jak i wielkoformatowych typu plakaty – jest 300 ppi. Przy niższej rozdzielczości, szczegóły grafiki stają się rozmyte, krawędzie niewyraźne, a całość wygląda po prostu nieprofesjonalnie. To nie jest drobiazg, a poważny problem praktyczny – raz wydrukowany plakat nie nadaje się do powtórnego użytku czy poprawy. Z mojego doświadczenia wynika, że największą pułapką jest mylenie rozdzielczości ekranu i druku. Plik, który na monitorze wygląda dobrze, może po wydruku być kompletną porażką. Jeszcze większą nieścisłością jest przekonanie, że rozdzielczość ppi ma jakiekolwiek znaczenie przy wydruku 3D – tam operuje się bowiem na modelach wektorowych w formacie STL lub OBJ, a nie na rastrowych bitmapach! Rozdzielczość bitmapowa nie ma tu zastosowania, bo drukarka 3D wykorzystuje dane przestrzenne, nie piksele. Odpowiedź oparta na 72 ppi dla druku lub 3D wynika często z nieznajomości odmiennych wymagań technologicznych tych branż. Dlatego warto zapamiętać: 72 ppi to domena internetu, a druk (książki, plakaty) wymaga znacznie wyższych parametrów obrazu. To jeden z najczęstszych błędów początkujących grafików, którzy próbują drukować materiały przygotowane pod ekran.