Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych

Wiele osób mylnie sądzi, że do internetu wystarczy wrzucić obrazek w najwyższej możliwej jakości, bo przecież im większy plik, tym lepszy efekt końcowy. Tymczasem to podejście przynosi więcej szkód niż pożytku – zbyt duże pliki graficzne wydłużają czas ładowania strony, co jest frustrujące dla użytkownika i negatywnie wpływa na SEO. W środowisku internetowym absolutnym standardem jest tryb RGB, bo to właśnie tak wyświetlają kolory ekrany komputerów i urządzeń mobilnych. Zastosowanie trybu CMYK nie tylko jest zupełnie niepotrzebne, ale też może prowadzić do dziwnie wyblakłych lub przekłamanych kolorów po konwersji na RGB przez przeglądarkę. W druku, owszem, CMYK rządzi, ale online jest wręcz zbędny. Jeśli chodzi o rozdzielczość, 96 ppi bywa spotykane w niektórych kontekstach (zwłaszcza Windows), ale większość przeglądarek i narzędzi webowych traktuje rozdzielczość obrazu w pikselach, a nie w ppi – liczy się faktyczna liczba pikseli poziomych i pionowych, a 72 ppi to wciąż praktyczny standard, minimalnie obciążający rozmiar pliku. Powielany jest też błąd, że im większy rozmiar pliku, tym lepiej – to nie dotyczy internetu. Celem jest możliwie najmniejszy plik przy zachowaniu akceptowalnej jakości. Z mojego doświadczenia wynika, że dobry kompromis pomiędzy jakością a wagą pliku to podstawa – szczególnie, gdy użytkownik korzysta z wolniejszego łącza albo przegląda stronę na telefonie. Złe dobieranie trybu kolorów i nieoptymalna kompresja są częstymi błędami początkujących, dlatego warto od razu nauczyć się – RGB, 72 ppi, jak najmniejszy rozmiar pliku. To naprawdę robi różnicę, nawet jeśli wydaje się mało spektakularne na pierwszy rzut oka.