Znacznik <meta> w HTML to jedno z tych narzędzi, które odgrywa większą rolę, niż wielu osobom się wydaje. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie tzw. metadanych, czyli informacji o stronie, które są niewidoczne dla zwykłego użytkownika, ale bardzo pomocne dla przeglądarek, robotów wyszukiwarek (np. Google czy Bing), a nawet dla mediów społecznościowych. Najczęściej <meta> wykorzystuje się właśnie do umieszczania opisów (description) czy słów kluczowych (keywords), które mogą wpływać na pozycjonowanie strony w wynikach wyszukiwania. To nie jest tak, że jeden znacznik meta załatwia wszystko – można mieć ich kilka, każdy do innych celów, np. charset (kodowanie znaków), viewport (responsywność na urządzeniach mobilnych), robots (dyrektywy dla wyszukiwarek). Moim zdaniem warto znać te podstawy, nawet jeśli na co dzień nie planujesz być SEO-wcem, bo dobrze ustawione meta tagi potrafią zwiększyć widoczność strony i ułatwić jej indeksację. Oficjalne standardy HTML5 jasno określają, że <meta> umieszcza się w sekcji <head> i nie powinien zawierać treści widocznej na stronie. W praktyce użycie <meta> może być kluczowe przy projektowaniu nawet małych serwisów – wystarczy spojrzeć na to, jak rozbudowane meta tagi mają strony dużych firm czy portali informacyjnych. Taka mała rzecz, a robi sporo zamieszania. Ja zawsze polecam przetestować kilka kombinacji meta description i obserwować, jak zmienia się ruch z wyszukiwarek – to daje naprawdę ciekawe efekty.
Wiele osób zaczynających naukę HTML myli się w kwestii roli znacznika <meta>, czasem zakładając, że odpowiada on za główną treść dokumentu, jego nazwę czy nawet jakieś ukryte, rozwijane fragmenty. W rzeczywistości <meta> nie służy do przechowywania widocznych elementów strony ani do nadawania jej nazw. Treść dokumentu, czyli to, co użytkownik widzi na stronie, umieszcza się w sekcji <body> za pomocą takich znaczników jak <p>, <div>, <h1> itd. <meta> znajduje się natomiast w sekcji <head> i nigdy nie pokazuje niczego bezpośrednio użytkownikowi. Nazwę dokumentu ustala się przez <title>, a nie <meta>, co jest częstym problemem – tytuł pojawia się np. na karcie przeglądarki i jako nagłówek wyników wyszukiwania. Wersje HTML nie przewidują też żadnego mechanizmu, w którym <meta> przechowuje bloki danych rozwijane przez użytkownika – do tego służą zupełnie inne narzędzia, jak <details> czy skrypty w JavaScript. Typowy błąd to także założenie, że <meta> działa automatycznie na pozycjonowanie, podczas gdy obecnie niektóre wyszukiwarki ignorują wybrane tagi meta (np. keywords), a większą wagę przykładają do realnej treści i struktury strony. W praktyce dobre wykorzystanie <meta> polega na świadomym umieszczaniu opisów (meta description), słów kluczowych, informacji o kodowaniu czy instrukcji dla robotów, co wynika bezpośrednio ze specyfikacji HTML5. Rozumienie, gdzie umieścić <meta> i jakie dane może zawierać, jest kluczowe dla każdego, kto chce tworzyć profesjonalne i nowoczesne strony internetowe. Warto też pamiętać, że meta tagi są narzędziem dla maszyn, a nie dla końcowego użytkownika – to subtelna, ale istotna różnica, której pominięcie prowadzi do wielu nieporozumień.