Format STL (stereolitografia) jest standardowym formatem plików używanym w technologii druku 3D. Jego główną zaletą jest to, że jest on zrozumiały dla większości programów służących do przygotowania modeli do druku, a także dla samych drukarek 3D. Pliki STL przechowują informacje o geometrii modelu w postaci trójkątów, co pozwala na dokładne odwzorowanie skomplikowanych kształtów. Dzięki temu, że format ten jest szeroko stosowany, praktycznie wszystkie systemy CAD (Computer-Aided Design) oraz slicery, które konwertują modele do formatu zrozumiałego dla drukarek 3D, obsługują pliki STL. W praktyce, korzystając z programów takich jak Blender, Tinkercad czy SolidWorks, użytkownicy mogą łatwo eksportować swoje projekty do formatu STL, co jest kluczowe dla dalszego procesu druku. Warto pamiętać, że aby model był poprawnie wydrukowany, musi być również odpowiednio przygotowany – m.in. musi być zamknięty (nie mieć żadnych dziur) oraz odpowiednio wyważony, aby uniknąć problemów podczas druku. W związku z tym, STL jest uznawany za najlepszy wybór w kontekście druku 3D, a jego znajomość jest niezbędna dla każdego, kto chce pracować z drukarkami 3D.
Wybór formatu pliku do zapisania projektu modelu 3D jest kluczowy dla zapewnienia poprawnej interpretacji przez oprogramowanie drukarki 3D. Odpowiedzi takie jak PDF, CDR i SVG są błędne, ponieważ każdy z tych formatów został stworzony w innym celu. PDF (Portable Document Format) jest formatem dokumentów, który może zawierać tekst, obrazy oraz inne elementy, ale nie jest zoptymalizowany do przechowywania danych geometrii 3D. Oznacza to, że nie ma on zdolności do przekazywania precyzyjnych informacji o strukturze trójwymiarowej modelu, co jest niezbędne w procesie druku 3D. CDR to format plików używany głównie przez oprogramowanie CorelDRAW, które koncentruje się na grafice wektorowej i nie jest przeznaczony do modelowania 3D. Podobnie SVG (Scalable Vector Graphics) jest formatem plików wektorowych, który jest idealny do tworzenia grafiki 2D, lecz nie obsługuje danych 3D. Poprawne przygotowanie modelu do druku 3D wymaga formatu, który potrafi jednoznacznie zdefiniować jego geometrię, a formaty takie jak STL robią to skutecznie. Wybierając niewłaściwy format, użytkownicy mogą napotkać poważne problemy, takie jak błędne renderowanie, problemy z wydrukiem lub całkowity brak możliwości załadowania modelu do slicera. Zrozumienie, jakie formaty są odpowiednie dla danego zastosowania, jest kluczowe dla efektywnego korzystania z technologii druku 3D.