W wyniku digitalizacji pozytywów, czyli procesów skanowania lub przekształcania fizycznych materiałów fotograficznych na formaty cyfrowe, otrzymuje się obrazy rastrowe. Obrazy te są zbudowane z pikseli, co oznacza, że każdy piksel reprezentuje określony kolor i jasność. Digitalizacja pozytywów jest powszechnie stosowana w fotografii i archiwizacji, szczególnie w kontekście zachowania dziedzictwa kulturowego. Przykładem może być digitalizacja starych zdjęć, które są następnie przechowywane w formie rastrowej, co pozwala na ich edycję w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. W praktyce, standardem w archiwizacji jest stosowanie rozdzielczości co najmniej 300 dpi (punktów na cal), co zapewnia odpowiednią jakość obrazu przy wydruku. Dobre praktyki obejmują także formaty plików, takie jak TIFF, które oferują większą elastyczność w zakresie zachowania szczegółów obrazu w porównaniu do formatów skompresowanych, takich jak JPEG.
Odpowiedzi, które nie wskazują na obrazy rastrowe, bazują na mylnych założeniach dotyczących charakterystyki różnych formatów cyfrowych. Prezentacje, na przykład, są narzędziem służącym do organizacji i przedstawiania informacji w formie slajdów, a nie bezpośrednim wynikiem digitalizacji zdjęć. To narzędzie, które wykorzystuje obrazy, w tym obrazy rastrowe, ale nie jest tożsamy z nimi ani z procesem ich powstawania. Obrazy wektorowe, z kolei, są zbudowane z grafik opartych na matematycznych równaniach, co oznacza, że składają się z linii, kształtów i kolorów, a nie z pikseli. Digitalizacja pozytywów nie prowadzi do tworzenia obrazów wektorowych, ponieważ wymaga innego podejścia, które nie odnosi się do procesu skanowania. Animacje to kolejny temat, który nie jest bezpośrednio związany z digitalizacją pozytywów. Chociaż animacje mogą wykorzystywać obrazy rastrowe jako komponenty wizualne, sam proces tworzenia animacji nie jest równoznaczny z digitalizacją zdjęć. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych formatów i procesów produkcji mediów wizualnych. Kluczowe jest zrozumienie, że digitalizacja pozytywów skupia się na reprezentacji statycznych obrazów w formie rastrowej, co znacząco różni się od tworzenia prezentacji, animacji czy obiektów wektorowych.