Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych

Temat kompresji dźwięku potrafi być trochę mylący, bo na pierwszy rzut oka może się wydawać, że skoro plik jest mniejszy, to technologia pewnie jakoś sprytnie upycha więcej kanałów czy zwiększa jakość. Niestety, tak to nie działa. Ilość kanałów, na przykład stereo (2 kanały) czy dźwięk przestrzenny 5.1 (6 kanałów), jest ustalana podczas nagrywania lub masteringu i nie ma bezpośredniego związku z kompresją. Kompresja nie powoduje, że nagle utwór stereo zamienia się w coś przestrzennego albo odwrotnie – te parametry są po prostu zapisywane jako część formatu pliku. Myślenie, że z dużą kompresją zwiększa się liczba kanałów, może wynikać z niezrozumienia różnicy między formatem pliku a jakością dźwięku. Z kolei przekonanie, że dzięki mocniejszej kompresji dźwięk stanie się lepszy, jest raczej życzeniowe. W praktyce każda kompresja stratna – taka jak mp3 czy aac – zawsze coś z tej jakości zabiera. Algorytmy starają się oczywiście, żeby użytkownik nie zauważył ubytku, ale jeśli przesadzimy ze stopniem kompresji, to nawet osoby niespecjalnie wyczulone na niuanse usłyszą zniekształcenia, metaliczność, czy 'syczące' artefakty. Profesjonaliści, zarówno w studiach nagrań jak i radiu czy telewizji, starają się zachować jak najwięcej oryginalnych danych audio i unikają przesadnej kompresji, jeśli nie jest to konieczne. To jest trochę tak, jakby do obrazu cyfrowego nakładać coraz grubszy filtr rozmycia – szczegóły giną i z czasem robi się to nieprzyjemne dla odbiorcy. Podsumowując, kompresja dźwięku nie zwiększa liczby kanałów ani nie polepsza jakości; jej głównym celem jest zmniejszenie rozmiaru pliku, a za to zawsze płaci się utratą części szczegółów i naturalności brzmienia.