Paliki drewniane nie są odpowiednie do trwałego sposobu stabilizacji punktów osnowy poziomej z kilku powodów. Przede wszystkim, drewno jako materiał jest podatne na degradację, zwłaszcza w warunkach atmosferycznych, co prowadzi do utraty stabilności i dokładności pomiarów geodezyjnych. Z czasem paliki mogą gnić, ulegać deformacji lub przesuwać się w wyniku zmian wilgotności i temperatury. W praktyce geodezyjnej preferuje się materiały o wysokiej trwałości i odporności na czynniki zewnętrzne, takie jak metale i beton, które zapewniają długoterminową stabilność punktów osnowy. Na przykład, trzpienie metalowe i rurki stalowe, wykorzystywane w stabilizacji punktów, są odporne na korozję i mechaniczne uszkodzenia, co czyni je bardziej niezawodnymi w długim okresie. Zgodnie z normami geodezyjnymi, zastosowanie stałych punktów o wysokiej trwałości jest niezbędne do zapewnienia dokładności pomiarów i ich powtarzalności w czasie, co jest kluczowe w projektowaniu i realizacji inwestycji budowlanych oraz infrastrukturalnych.
Wybór metalowych trzpieni, stalowych rurek czy betonowych słupów jako metod stabilizacji punktów osnowy poziomej, mimo że są to materiały bardziej trwałe niż paliki drewniane, może prowadzić do błędnych wniosków na temat najlepszych praktyk w geodezji. Metalowe trzpienie i stalowe rurki, choć charakteryzują się dużą odpornością na warunki atmosferyczne, mogą być niewłaściwie stosowane w miejscach o dużej wilgotności, gdzie korozja stanowi poważny problem. W takich przypadkach zastosowanie powłok ochronnych lub wyboru stali nierdzewnej staje się koniecznością, by zapobiec degradacji. Ponadto, betonowe słupy, chociaż trwałe, mogą wiązać się z wyższymi kosztami oraz wymagają odpowiedniego planowania i wykonania, aby zapewnić stabilność w dłuższym okresie. W geodezji kluczowe jest nie tylko wybranie odpowiednich materiałów, ale również ich właściwe umiejscowienie oraz techniczne aspekty montażu, które zapewniają, że punkty osnowy będą odpowiednio precyzyjne przez wiele lat. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do błędnych pomiarów, co jest przeciwieństwem zamierzonego celu geodezyjnego. Wybór niewłaściwej metody stabilizacji może także zwiększać ryzyko błędów w dokumentacji, co w przypadku projektów budowlanych może mieć poważne konsekwencje.