Poprawną odpowiedzią jest wybór metody tachimetrycznej. Na podstawie zrzutu ekranowego można zaobserwować, że dane obejmują kierunek horyzontalny, odległość zenitalną, kąt pionowy oraz współrzędne. Te elementy są charakterystyczne dla pomiarów wykonywanych tachimetrem, który łączy w sobie funkcje teodolitu i dalmierza. Metoda tachimetryczna jest wykorzystywana w geodezji do precyzyjnych pomiarów, umożliwiających określenie położenia punktów w terenie. Dla przykładu, przy pomiarach geodezyjnych w terenie górzystym, tachimetr jest niezwykle przydatny, gdyż pozwala na szybkie i efektywne zbieranie danych. W praktyce, inżynierowie geodezyjni korzystają z tych danych do tworzenia map, modeli terenu i analiz przestrzennych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży pomiarowej.
Wybór innej metody, takiej jak prostokątna, biegunowa czy wcięć, jest nieprawidłowy z kilku kluczowych powodów. Metoda prostokątna, oparta na współrzędnych prostokątnych, może być stosowana w sytuacjach, gdzie potrzebne są jedynie podstawowe pomiary, jednak nie uwzględnia ona kątów, co czyni ją nieodpowiednią w przypadku analizy danych zawierających kąt horyzontalny oraz pionowy. Z kolei metoda biegunowa, choć również związana z pomiarami kątów, nie dostarcza szczegółowych informacji o odległościach, co jest niezbędne w kontekście doboru sprzętu geodezyjnego, jak taczymetr, który łączy te elementy. Metoda wcięć z kolei skupia się na pomiarach specyficznych dla warunków terenowych, takich jak pomiar głębokości w otworach czy w studniach, co w ogóle nie odnosi się do pomiarów kątów i odległości. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylnego założenia, że każda metoda pomiarowa jest uniwersalna. Kluczowe w geodezji jest zrozumienie specyfiki każdej metody oraz umiejętność ich odpowiedniego zastosowania w zależności od wymagań projektu.
