Odpowiedź 5 punktów jest prawidłowa, ponieważ przy interpolacji warstwic o cięciu wynoszącym 0,25 m pomiędzy wysokościami 213,20 m a 214,49 m należy ustalić punkty na podstawie różnicy wysokości. Różnica ta wynosi 214,49 m - 213,20 m = 1,29 m. Dzieląc tę różnicę przez cięcie warstwicowe 0,25 m, otrzymujemy 1,29 m / 0,25 m = 5,16. Oznacza to, że należy wyznaczyć 5 punktów o wysokościach: 213,25 m, 213,50 m, 213,75 m, 214,00 m oraz 214,25 m. Taki proces interpolacji jest powszechnie stosowany w geodezji oraz inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne określenie wysokości jest kluczowe dla zachowania dokładności w projektach budowlanych i kartograficznych. Stosowanie praktyki interpolacji warstwicowej pozwala na uzyskanie bardziej szczegółowych danych terenowych, co przekłada się na jakość podejmowanych decyzji projektowych oraz zwiększa efektywność prac pomiarowych.
Wybór innej liczby punktów może wynikać z niepełnego zrozumienia procesu interpolacji warstwicowej oraz błędnych założeń dotyczących cięcia warstwicowego. Często pojawia się błędne przekonanie, że liczba punktów powinna być obliczana wyłącznie na podstawie zaokrąglenia lub prostych różnic w wysokości, co prowadzi do zaniżania liczby wymaganych punktów. Zastosowanie niewłaściwej metody obliczeniowej, takiej jak ignorowanie wartości cięcia czy zaokrąglanie różnicy wysokości, skutkuje niewłaściwymi wynikami. W geodezji i inżynierii lądowej niezwykle istotne jest precyzyjne ustalanie pomiarów, ponieważ każde zaniżenie liczby punktów może prowadzić do poważnych błędów w dalszych analizach czy projektowaniu. Ustalając wysokości warstwic, należy zawsze wziąć pod uwagę zarówno różnicę wysokości, jak i wybrane cięcie warstwicowe. Obliczając liczbę punktów interpolacyjnych, należy pamiętać, że pomiar musi być zgodny ze standardami branżowymi, takimi jak normy ISO czy lokalne przepisy geodezyjne. Ostatecznie, przekłada się to na dokładność i wiarygodność wyników, co jest kluczowe w kontekście analizy i planowania przestrzennego.