Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ obliczenia błędu średniego położenia punktu osnowy realizacyjnej opierają się na wzorze, który uwzględnia błędy poszczególnych współrzędnych. W tym przypadku mamy błędy mX = 0,4 cm i mY = 0,3 cm. Aby obliczyć błąd średni rriP, należy zastosować wzór: rriP = √(mX² + mY²). Podstawiając wartości, otrzymujemy rriP = √(0,4² + 0,3²) = √(0,16 + 0,09) = √0,25 = 0,5 cm. Tak obliczony błąd średni wskazuje na to, że w rzeczywistych zastosowaniach geodezyjnych, takich jak pomiary terenu, precyzyjne określenie błędów jest kluczowe, aby zapewnić dokładność i wiarygodność danych geodezyjnych. Użycie odpowiednich wzorów i metod obliczeniowych jest standardem w branży, co podkreśla znaczenie znajomości teorii błędów w pracy geodety.
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Jednym z nich jest nieprawidłowe zrozumienie sposobu obliczania błędu średniego położenia punktu. Zamiast zastosować wzór na błąd średni jako pierwiastek kwadratowy z sumy kwadratów błędów współrzędnych X i Y, można przypadkowo użyć ich wartości bez uprzedniego przekształcenia do formy kwadratowej. Taki błąd prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia rzeczywistych wyników, co jest nie do przyjęcia w geodezji, gdzie dokładność jest kluczowa. Kolejnym błędnym podejściem może być zignorowanie jednostek miary, co może prowadzić do pomyłek w interpretacji wyników. Niezrozumienie istoty błędów w pomiarach geodezyjnych prowadzi do wniosków, które mogą być szkodliwe dla całego procesu pomiarowego. W praktyce, błędy te są nie tylko teoretycznym zagadnieniem, ale mają bezpośredni wpływ na jakość danych, które są używane w projektach budowlanych, planowaniu przestrzennym czy w geoinformacji. Kluczowe jest, aby każdy geodeta miał solidne podstawy teoretyczne oraz umiejętność praktycznego zastosowania wzorów do obliczeń błędów, co zapewnia jakość i wiarygodność uzyskanych danych.
