System teleinformatyczny jest kluczowym narzędziem w procesie pozyskiwania, ewidencjonowania, przechowywania, udostępniania oraz zabezpieczania materiałów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii informacyjnych, możliwe jest zautomatyzowanie wielu procesów, co przyspiesza i upraszcza pracę. Przykładem może być wykorzystanie systemów GIS (Geographic Information Systems), które umożliwiają analizowanie i wizualizowanie danych przestrzennych. W praktyce, instytucje takie jak ośrodki dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej korzystają z teleinformatycznych systemów zarządzania danymi, co zapewnia ich aktualność, integralność oraz bezpieczeństwo. Zgodnie z normami ISO/IEC 27001, należy wdrażać odpowiednie środki ochrony danych, co jest realizowane poprzez technologie szyfrowania oraz systemy kontroli dostępu. Poprawne wdrożenie systemu teleinformatycznego znacząco podnosi jakość usług świadczonych przez administrację publiczną w zakresie geodezji i kartografii.
Wybór ewidencyjnego systemu w kontekście pozyskiwania i przechowywania materiałów geodezyjnych nie uwzględnia pełnej funkcjonalności, jaką zapewnia system teleinformatyczny. Systemy ewidencyjne skupiają się głównie na rejestrowaniu danych oraz ich formalnej dokumentacji, co nie pokrywa się z wymaganiami dynamicznego przetwarzania i udostępniania informacji. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że ewidencja wystarczy do zarządzania danymi, nie dostrzegając rosnącej potrzeby szybkiego dostępu do tych informacji oraz ich analizy w kontekście przestrzennym. Wykorzystanie systemu informacyjnego również nie spełni wszystkich wymagań, gdyż koncentruje się na przechowywaniu danych, a nie na integracji z różnymi źródłami informacji i interakcji użytkownika z danymi na poziomie GIS. Z kolei systemy komunikacyjne, jakkolwiek istotne w wymianie danych, nie zapewniają niezbędnych funkcji do zabezpieczania i zarządzania złożonymi zbiorami danych geodezyjnych. W praktyce, brak odpowiednich technologii teleinformatycznych prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami, utrudniając dostęp do informacji oraz ich analizę przez zainteresowane strony. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla wdrożenia właściwych rozwiązań w obrębie geodezji i kartografii, co podkreślają liczne standardy branżowe oraz wytyczne dotyczące zarządzania danymi przestrzennymi.