Azymut boku AB, w którym różnice współrzędnych ΔX<sub>AB</sub> i ΔY<sub>AB</sub> są ujemne, wskazuje na kierunek południowo-zachodni. W systemie azymutalnym, azymut wyrażany jest w stopniach, gdzie 0° wskazuje na północ, a 270° na zachód. Ponieważ zarówno ΔX, jak i ΔY są ujemne, oznacza to, że punkt końcowy znajduje się na lewo i poniżej punktu początkowego, co odpowiada zakresowi azymutu od 200° do 300°. Taki przedział azymutu jest istotny w geodezji i nawigacji, gdzie dokładne określenie kierunku ma kluczowe znaczenie dla precyzyjnych pomiarów i wytyczania dróg. Przykładem zastosowania może być nawigacja w terenie, gdzie geodeta musi precyzyjnie określić kierunek, aby przeprowadzić pomiary terenowe lub przygotować mapę. Zrozumienie azymutu oraz jego wartości w kontekście współrzędnych jest fundamentem w geodezji oraz kartografii, co jest zgodne z wytycznymi standardów geodezyjnych.
Wybór innych przedziałów azymutu wskazuje na błędne zrozumienie relacji między współrzędnymi ΔX i ΔY. Na przykład, przedział 0° do 100° oznacza kierunek północno-wschodni, co jest niezgodne z danymi, które wskazują na ujemne różnice współrzędnych. Ujemne ΔX sugeruje, że punkt końcowy znajduje się na zachód od punktu początkowego, a ujemne ΔY wskazuje, że znajduje się na południe. Taki zestaw różnic współrzędnych wyklucza kierunki północno-wschodnie, a także północno-zachodnie (100°-200°). Wybór przedziału 300°-400° również jest niepoprawny, ponieważ azymuty powyżej 360° są w zasadzie równoważne azymutom do 360° (np. 370° to to samo co 10°), co nie ma zastosowania w tej sytuacji. Tego rodzaju mylenie kierunków może prowadzić do poważnych błędów w praktyce geodezyjnej, na przykład w kontekście pomiarów terenowych, gdzie precyzja i dokładność są kluczowe. Użytkownicy powinni zwracać uwagę na znaki różnic współrzędnych oraz ich konsekwencje w odniesieniu do kierunków geograficznych, co jest zgodne z ogólnymi zasadami nawigacji i geodezji.