Odpowiedź 1: 1 : 10 000 jest poprawna, gdyż w wojewódzkiej części zasobu geodezyjnego i kartograficznego gromadzone są przede wszystkim mapy topograficzne w tej skali. Mapy w skali 1 : 10 000 są szczegółowymi przedstawieniami terenu, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie obiektów oraz ich wzajemnych relacji. Tego typu mapy są wykorzystywane w planowaniu przestrzennym, urbanistyce oraz w działalności inwestycyjnej, gdzie niezbędna jest dokładna wiedza o infrastrukturze oraz ukształtowaniu terenu. W polskim prawodawstwie oraz normach geodezyjnych, takich jak „Rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego”, jasno określono, że skala 1 : 10 000 jest standardem, który pozwala na efektywne zarządzanie danymi geodezyjnymi. Dodatkowo, mapy te są kluczowe w sytuacjach kryzysowych, takich jak planowanie akcji ratunkowych czy zarządzanie katastrofami naturalnymi, dzięki czemu można szybko ocenić sytuację i podjąć odpowiednie działania.
Odpowiedzi 2: 1 : 300 000, 3: 1 : 500 000 oraz 4: 1 : 20 000 są niewłaściwe, ponieważ wskazują na skale, które nie odpowiadają standardom gromadzenia map topograficznych w wojewódzkiej części zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Skala 1 : 300 000 oraz 1 : 500 000 są zbyt ogólne do dokładnego przedstawienia detali terenu, co czyni je nieprzydatnymi w kontekście szczegółowego planowania, które wymaga precyzyjnych danych. Mapy w tych skalach mogą być używane do celów ogólnych, takich jak mapowanie regionów, ale nie dostarczają wystarczających informacji dla lokalnych inwestycji czy analiz przestrzennych. Z kolei skala 1 : 20 000, chociaż bardziej szczegółowa niż pozostałe, nie jest standardową miarą dla zasobów wojewódzkich, które preferują 1 : 10 000 dla zapewnienia optymalnego poziomu szczegółowości. Korzystanie z niewłaściwych skal w analizach przestrzennych może prowadzić do błędnych wniosków, co wskazuje na istotne zagrożenie w kontekście planowania urbanistycznego i zarządzania przestrzenią. W praktyce oznacza to, że projektanci, planiści i geodeci mogą napotkać poważne trudności, jeśli opierają swoje decyzje na danych, które nie są dostosowane do wymogów lokalnych, co może skutkować nieefektywnym zarządzaniem zasobami i przestrzenią.