Aby obliczyć wysokość punktu środkowego niwelety trasy, korzystamy z pochylenia, które wynosi -1%. Oznacza to, że na każdy 100 metrów poziomego przebiegu wysokość spada o 1 metr. Dla trasy o długości 400 metrów, spadek wysokości można obliczyć następująco: (400 m * -1%) = -4 m. W związku z tym, wysokość punktu środkowego niwelety wynosi: H_startowy - spadek = 100,00 m - 4 m = 96,00 m. Odpowiedź 98,00 m jest poprawna, ponieważ odnosi się do wysokości w punkcie środkowym, a nie do całkowitego spadku. Praktyczne zastosowanie tej metody obliczeń jest kluczowe w inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne ustalenie poziomów terenu pozwala na efektywne projektowanie dróg, mostów oraz innych obiektów inżynieryjnych. Zastosowanie niwelety w praktyce ścisłej i inżynieryjnej pozwala na prawidłowe wytyczanie tras, co jest zgodne z normami budowlanymi.
Wysokość punktu środkowego niwelety nie może wynosić 99,00 m, 102,00 m ani 101,00 m z kilku powodów. Po pierwsze, odpowiedź 99,00 m sugeruje, że spadek wynosiłby tylko 1 m, co nie jest zgodne z podanym pochyleniem -1%. W rzeczywistości, przy pochyleniu -1% na 400 m, spadek wysokości powinien wynosić 4 m, a nie 1 m. Drugim błędnym podejściem jest odpowiedź 102,00 m, która implikuje wzrost wysokości, co jest sprzeczne z negatywnym nachyleniem. Pochylenie -1% oznacza, że teren opada, a więc wysokość punktu środkowego powinna być niższa niż punkt początkowy. Odpowiedź 101,00 m także wskazuje na wzrost wysokości, co jest niezgodne z założeniami zadania. Zrozumienie zasad obliczania pochylenia jest kluczowe w inżynierii, ponieważ pozwala na prawidłowe określenie kształtu terenu oraz jego wpływu na projektowanie obiektów budowlanych. Powszechnym błędem jest niedocenienie wpływu nachylenia na wysokość, co może prowadzić do poważnych problemów w realizacji projektów budowlanych, takich jak niewłaściwe odwodnienie czy problemy z stabilnością konstrukcji.