Zakładanie księgi wieczystej następuje z chwilą wpływu wniosku o jej założenie do odpowiedniego sądu wieczystoksięgowego. Ta zasada opiera się na przepisach Kodeksu cywilnego oraz Ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Złożenie wniosku jest pierwszym formalnym krokiem, który uruchamia proces rejestracji nieruchomości w systemie ksiąg wieczystych. W momencie złożenia wniosku, sąd ma obowiązek rozpatrzenia go i dokonania wpisu, co jest kluczowe dla zabezpieczenia praw właściciela nieruchomości. Przykładowo, jeżeli ktoś kupuje działkę, musi złożyć wniosek o założenie księgi wieczystej, aby formalizować swoje prawo własności. Bez tego kroku, prawo do nieruchomości nie jest prawnie chronione, co może prowadzić do problemów z jej sprzedażą w przyszłości. Dobre praktyki wskazują, że warto także zadbać o to, aby wszystkie dokumenty były poprawnie sporządzone i kompletne, co przyspiesza proces rozpatrywania wniosku.
Odpowiedzi sugerujące założenie księgi wieczystej po podpisaniu umowy cywilno-prawnej lub po upływie 7 dni od złożenia wniosku wprowadzają w błąd, ponieważ nie uwzględniają kluczowego momentu, jakim jest wpływ wniosku do sądu. W rzeczywistości, nawet jeśli umowa została podpisana, nie oznacza to automatycznego założenia księgi wieczystej. Umowa może być efektywna tylko przez czas, w którym prawo własności nie zostało formalnie zarejestrowane. Z kolei sformułowania dotyczące 7 dni są mylące, ponieważ czas ten nie ma żadnego znaczenia w kontekście formalnego założenia księgi. W praktyce, czas reakcji sądu na wniosek może różnić się w zależności od obciążenia, ale kluczowym momentem jest sam wpływ wniosku, a nie czas jego rozpatrywania. To właśnie złożenie wniosku uruchamia procedurę, co jest zgodne z zasadą jawności i bezpieczeństwa obrotu prawnego, a także z dobrymi praktykami w zakresie obrotu nieruchomościami. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieporozumień i niepewności prawnej, co jest niepożądane zarówno dla kupujących, jak i sprzedających nieruchomości.