Szybka statyczna to technika precyzyjnego pozycjonowania GNSS, która umożliwia uzyskanie wysokiej dokładności pomiarów, w tym przypadku na poziomie ±5 mm. Technika ta polega na wykonaniu pomiarów przez krótki czas, zazwyczaj od kilku do kilkudziesięciu minut, w różnych punktach, co pozwala na precyzyjne określenie ich współrzędnych. W praktyce, szybka statyczna jest stosowana w sytuacjach, gdy wymagane jest ustalenie nowego punktu osnowy, a czas pomiaru jest ograniczony. Jest to zgodne z zaleceniami zawartymi w normach ISO 17123 oraz standardach geodezyjnych, które podkreślają znaczenie jakości sygnału GNSS i odpowiedniej strategii pomiarowej dla uzyskania wymaganej dokładności. W kontekście pomiaru nowego punktu osnowy, szybka statyczna jest efektywną metodą, gdyż pozwala na zminimalizowanie błędów systematycznych poprzez długotrwałe zbieranie danych oraz ich późniejsze przetwarzanie z wykorzystaniem dokładnych modeli atmosferycznych i korekcji. W praktyce, należy również zapewnić odpowiedni sprzęt oraz metody post-processingu, aby ostatecznie osiągnąć wymagany poziom dokładności.
Różnicowa kodowa technika pozycjonowania GNSS opiera się na porównywaniu sygnałów odbieranych z dwóch lub więcej stacji, co pozwala na eliminację części błędów systematycznych. Choć może zapewnić większą dokładność niż standardowe pomiary GNSS, jej precyzja w przypadku nowo założonych punktów osnowy realizacyjnej nie osiąga na ogół poziomu ±5 mm, co ogranicza jej użyteczność w kontekście wymaganych parametrów. Kinematyczna RTN (Real-Time Network) to technika, która jest użyteczna w sytuacjach wymagających ciągłego pozycjonowania w czasie rzeczywistym, jednak także nie gwarantuje zadowalającej dokładności na poziomie ±5 mm, co wynika z dynamiki pomiaru i zjawisk atmosferycznych wpływających na sygnał. Kinematyczna RTK (Real-Time Kinematic) z kolei, pomimo swojej zalety w postaci bardzo szybkiego uzyskiwania wyników, również nie jest odpowiednia do tak wymagających pomiarów. Wynika to z faktu, że RTK opiera się na ciągłym odbiorze sygnału GNSS, co czyni go bardziej podatnym na zakłócenia oraz spadki jakości sygnału, a także ogranicza dokładność w warunkach trudnych, takich jak gęsta zabudowa czy zalesienie. Właściwe zastosowanie technik pomiarowych w geodezji wymaga zrozumienia ich charakterystyki oraz ograniczeń, aby uniknąć nieporozumień i błędnych interpretacji wyników. Wybór odpowiedniej metody powinien bazować na analizie wymagań dotyczących dokładności, warunków pomiarowych oraz dostępnego sprzętu.