Wysokość punktu końcowego K projektu kanału oblicza się zgodnie z zasadą, że musimy od wysokości punktu początkowego P odjąć wartość spadku, która jest iloczynem spadku procentowego oraz długości odcinka. W tym przypadku, jeżeli wysokość punktu początkowego P wynosi 204,76 m i znamy długość odcinka oraz spadek procentowy, możemy zastosować wzór: Wysokość końcowa = Wysokość początkowa - (spadek procentowy * długość odcinka). Po wykonaniu dokładnych obliczeń, otrzymujemy wysokość punktu końcowego K równą 204,76 m, co potwierdza, że ta odpowiedź jest prawidłowa. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w projektowaniu systemów kanalizacyjnych, aby zapewnić efektywne odprowadzanie wody i uniknięcie problemów z odwodnieniem. W branży inżynieryjnej istotne jest również przestrzeganie standardów, jak PN-EN 12056, które definiują wymagania dotyczące projektowania systemów odwadniających, aby zapewnić ich funkcjonalność i bezpieczeństwo.
Wybór innej odpowiedzi wynika często z błędnego zrozumienia, w jaki sposób oblicza się wysokość punktu końcowego K. Wiele osób może pomylić wartości spadku lub błędnie odczytać wysokość punktu początkowego P. Na przykład, jeżeli ktoś obliczył wysokość na 202,60 m, to mógł nie uwzględnić właściwego spadku procentowego lub długości odcinka, co prowadzi do błędnego wyniku. Inne odpowiedzi, takie jak 229,00 m czy 181,00 m, mogą wynikać z całkowicie pomylonych założeń co do kierunku spadku lub z nieprawidłowego odczytu danych z planu. Typowe myślenie, które prowadzi do takich błędów, to brak staranności w analizie danych lub nieuwzględnienie wszystkich niezbędnych czynników. W projektach inżynieryjnych, takich jak budowa kanalizacji, kluczowe jest zrozumienie, że każde pominięcie lub błędne założenie może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do nieefektywnego działania systemu. W oparciu o normy branżowe, takie jak PN-EN 12056, należy przeprowadzać dokładne obliczenia oraz analizy, aby zapewnić poprawność projektów i ich zgodność z wymaganiami technicznymi.
