Poprawna odpowiedź to 179,50 m, co wynika z zastosowania właściwych technik obliczeniowych w kontekście projektowania linii wodociągowej. Aby obliczyć wysokość punktu końcowego K, należy uwzględnić wysokość punktu początkowego P oraz spadek terenu. W tym przypadku wysokość punktu początkowego wynosi 180,25 m, a spadek obliczany jest jako 1,5% długości odcinka, co dla 50 m daje 0,75 m. Odejmując ten spadek od wysokości punktu początkowego, otrzymujemy 179,50 m. Takie obliczenia są kluczowe w projektowaniu infrastruktury, ponieważ zapewniają, że ciśnienie w systemie wodociągowym będzie odpowiednie, a woda dotrze do odbiorców z właściwą siłą. Zastosowanie takich metod kalkulacyjnych jest zgodne z normami branżowymi, które zalecają precyzyjne wyznaczanie wysokości punktów w projektach inżynieryjnych, aby uniknąć problemów z hydrauliką oraz zapewnić komfort użytkowników.
Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych zasad obliczania spadku terenu i jego wpływu na wysokość punktów końcowych w projektach wodociągowych. Odpowiedzi, które wskazują wartości takie jak 181,00 m, 105,25 m czy 255,25 m, sugerują nieprawidłowe podejście do analizy wysokości terenu. Na przykład, wybór 181,00 m może wskazywać na błędne założenie, że spadek terenu nie ma wpływu na wysokość punktu końcowego, co jest podstawowym błędem w projektowaniu hydrauliki. Takie podejście prowadzi do sytuacji, w których nie uwzględnia się rzeczywistych warunków terenowych, co skutkuje nieefektywnym systemem wodociągowym. W przypadku odczytania 105,25 m, możliwe jest, że nie uwzględniono w ogóle wysokości punktu początkowego, co jest kluczowe w obliczeniach. Odpowiedź 255,25 m wydaje się być rażąco nieadekwatna, gdyż sugeruje nie tylko brak zrozumienia spadku, ale też całkowite zignorowanie podstawowych zasad inżynierii. Aby uniknąć takich błędów, istotne jest przyswojenie wiedzy na temat spadków terenu oraz ich znaczenia w projektowaniu systemów wodociągowych, co powinno być częścią każdego kursu inżynieryjnego.