Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Zawód: Technik geodeta
Kategorie: Pomiary geodezyjne Obsługa inwestycji budowlanych
Kontrola wysokości reperów fundamentu oraz trzonu budynków wieżowych wykonuje się za pomocą metody niwelacji
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Niwelacja geometryczna to jedna z najważniejszych metod stosowanych w inżynierii lądowej do pomiarów różnic wysokości. Dzięki niej możliwe jest precyzyjne określenie wysokości punktów na powierzchni ziemi, co jest kluczowe przy kontrolowaniu fundamentów budynków, zwłaszcza wieżowych, gdzie stabilność jest kluczowym czynnikiem. Metoda ta opiera się na pomiarze kątów i odległości, co pozwala na uzyskanie wysokiej dokładności pomiarów. Przykładowo, w przypadku budowy wieżowca, niwelacja geometryczna wykorzystuje się do monitorowania osiadań fundamentów w czasie rzeczywistym. Rekomendowane standardy, takie jak normy ISO oraz normy krajowe, określają szczegółowe wymagania dotyczące sprzętu oraz procedur pomiarowych, co zapewnia wysoką jakość pomiarów oraz bezpieczeństwo konstrukcji. W praktyce, używa się poziomnic oraz tachimetrów, które pozwalają na bieżące śledzenie zmian wysokości, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa budowli.
Metody pomiarowe zaproponowane w pozostałych odpowiedziach nie są odpowiednie do precyzyjnego monitorowania wysokości, co jest kluczowe w kontekście kontrolowania fundamentów budynków. Metoda satelitarna, chociaż wdrażana w geodezji, przede wszystkim w kontekście pomiarów globalnych i kartograficznych, nie zapewnia wystarczającej dokładności w przypadku lokalnych pomiarów wysokości. W budownictwie wysokobudowlanym, gdzie precyzja jest kluczowa, satelitarne systemy nawigacyjne, takie jak GPS, mogą być zbyt mało precyzyjne z uwagi na zmiany atmosferyczne oraz wielkość obszaru badania. Z kolei niwelacja barometryczna, oparta na pomiarze ciśnienia atmosferycznego, jest obarczona wieloma ograniczeniami, ponieważ ciśnienie zmienia się w zależności od warunków pogodowych i wysokości, co wprowadza błąd do pomiarów wysokości. Hydrostatyczna metoda, polegająca na pomiarze różnic poziomów cieczy, jest stosowana głównie w inżynierii hydrologicznej i nie jest praktyczna w kontekście budynków wieżowych. Problemy z zastosowaniem tych metod wynikają z ich niskiej precyzji w kontekście inżynieryjnym oraz zmieniających się warunków otoczenia, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących stabilności konstrukcji.