Odpowiedź 100 m jest prawidłowa, ponieważ długość stycznej T w schemacie geometrycznym związanym z łukiem kołowym można obliczyć za pomocą wzoru, który uwzględnia promień oraz kąt zwrotu. W przypadku kąta zwrotu wynoszącego 100g (co odpowiada 90°), obliczenia są stosunkowo proste. Tangens połowy kąta zwrotu, czyli tangens 45°, wynosi 1. Zatem długość stycznej T, która jest równa promieniowi, wynosi 100 m. W praktyce, znajomość tego zagadnienia jest kluczowa w projektowaniu dróg i torów kolejowych, gdzie precyzyjne obliczenia stycznych są niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu jazdy. Przykładem zastosowania tej wiedzy w inżynierii drogowej jest projektowanie zakrętów, gdzie odpowiednie dobranie promieni i kątów zwrotu wpływa na stabilność pojazdów oraz redukcję ryzyka wypadków. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami inżynierskimi, konkretne wartości kątów i promieni są dostosowywane w zależności od klasy drogi oraz przewidywanej prędkości pojazdów.
Wybór wartości 75 m, 50 m lub 125 m jako długości stycznej T opiera się na błędnych zrozumieniu geometrii łuku kołowego oraz właściwości tangensa. Każda z tych odpowiedzi pomija kluczowe aspekty związane z kątami zwrotu. Na przykład, w przypadku kąta zwrotu wynoszącego 100g, co przekłada się na 90°, istotne jest zrozumienie, że długość stycznej jest bezpośrednio związana z promieniem łuku oraz pojęciem tangensa. Często popełniane błędy myślowe to pomylenie wartości kąta i jego wpływu na długość stycznej. W praktyce, długość stycznej jest wyznaczana jako iloczyn promienia (w tym przypadku 100 m) i tangensa połowy kąta zwrotu. Dla kąta 90°, tangens 45° wynosi 1, co z kolei prowadzi do wniosku, że długość stycznej równa się promieniowi. Odpowiedzi 75 m, 50 m i 125 m wynikają z niezrozumienia tej relacji i mogą prowadzić do poważnych implikacji w procesie projektowania infrastruktury, gdzie precyzyjne obliczenia są kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności ruchu. W inżynierii, normy oraz dobre praktyki projektowe wymagają stosowania poprawnych wzorów, aby uniknąć zagrożeń związanych z błędami w obliczeniach.
