W części opisowej operatu ewidencyjnego nie wprowadza się zmian na podstawie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Umowa kupna-sprzedaży spisana przez strony nie ma mocy prawnej do wprowadzenia zmian w operacie ewidencyjnym, ponieważ nie jest dokumentem urzędowym. W polskim systemie ewidencji gruntów i budynków, zmiany rekordu w ewidencji mogą być wprowadzane na podstawie dokumentów, które mają odpowiednie umocowanie prawne. Akt notarialny oraz prawomocne orzeczenie sądu są przykładami takich dokumentów, które potwierdzają przeniesienie prawa własności lub inne zmiany dotyczące nieruchomości. Operat techniczny, z kolei, jest dokumentem sporządzonym przez uprawnionego geodetę, który potwierdza faktyczne zmiany w terenie, np. w wyniku podziału działki. Dlatego umowa między stronami, która nie została potwierdzona w formie aktu notarialnego, nie ma odpowiedniej mocy prawnej, aby wprowadzić zmiany w ewidencji. Przykładem może być sytuacja, w której dwie osoby ustalają sprzedaż działki, ale nie sporządzają aktu notarialnego - taka umowa nie skutkuje zmianą w ewidencji gruntów.
W odpowiedziach, które są błędne, pojawiają się nieścisłości dotyczące mocy prawnej różnych dokumentów w kontekście ewidencji gruntów. Akt notarialny, będący formalnym dokumentem sporządzonym przez notariusza, jest niezbędny do wprowadzenia zmian w ewidencji. Jego moc dowodowa oraz forma przewidziana w Kodeksie cywilnym sprawiają, że jest on niezbędny przy przenoszeniu prawa własności nieruchomości. Prawomocne orzeczenie sądu również stanowi istotny dokument, który może skutkować zmianami w ewidencji, ponieważ jest wydawane w wyniku postępowania sądowego, co nadaje mu siłę prawną. Z kolei operat techniczny, sporządzony przez uprawnionego geodetę, jest ważnym dokumentem, który potwierdza zmiany w terenie i jest podstawą do aktualizacji ewidencji. Często pojawia się mylne przekonanie, że umowa kupna-sprzedaży, nawet jeśli została spisana, ma równoważną moc prawną z dokumentami urzędowymi, co jest nieprawdziwe. Z tego powodu wiele osób może nieświadomie pomijać krok związany z notarialnym potwierdzeniem transakcji, co prowadzi do trudności w późniejszej rejestracji zmian w ewidencji. Kluczowym błędem jest więc mylenie formalności związanych z różnymi typami umów oraz ich wpływu na rejestrację w publicznych rejestrach.