Właściwym działem księgi wieczystej, w którym są wpisane wysokości udziałów w przypadku współwłaścicieli nieruchomości, jest dział II. W dziale tym znajdują się informacje o prawie własności oraz innych prawach rzeczowych, które dotyczą nieruchomości. W sytuacji, gdy nieruchomość ma kilku współwłaścicieli, każdy z nich powinien być odpowiednio wpisany w dziale II, a także określone powinny być wysokości ich udziałów w tej nieruchomości. To nie tylko ma znaczenie dla samego ustalenia praw do nieruchomości, ale także dla przyszłych transakcji, w których udział poszczególnych współwłaścicieli będzie miał kluczowe znaczenie. Przykładowo, jeśli jeden z współwłaścicieli postanowi sprzedać swoją część, informacje zawarte w dziale II będą stanowiły podstawę do ustalenia warunków sprzedaży oraz podziału ewentualnych zysków. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania współwłasnością.
Wybór niewłaściwego działu księgi wieczystej może prowadzić do wielu nieporozumień dotyczących praw współwłaścicieli. Dział I księgi wieczystej zawiera informacje ogólne o nieruchomości, takie jak jej położenie, rodzaj i numer działki, ale nie obejmuje szczegółowych informacji o prawach własności ani udziałach w nieruchomości. Dział III dotyczy obciążeń nieruchomości, takich jak hipoteki czy służebności, więc informacje te również nie są związane z wysokościami udziałów współwłaścicieli. Natomiast dział IV zawiera wpisy dotyczące ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości, co również nie odnosi się do kwestii współwłasności. W praktyce, brak zrozumienia tych podziałów może skutkować nieprawidłowym podejściem do podziału majątku między współwłaścicieli, co w konsekwencji może prowadzić do sporów prawnych. Kluczowe jest zatem, aby w przypadku współwłasności zwracać szczególną uwagę na dział II, który precyzyjnie określa prawa i udziały wyrażone jako ułamki, co jest niezbędne dla wszelkich działań związanych z nieruchomością. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie działu I z prawami do własności, co w rzeczywistości może prowadzić do mylnych wniosków na temat realnych udziałów współwłaścicieli.