Cięcie poziomicowe na tej mapie wynosi 5 metrów i to jest standardowa wartość w kartografii dla tego typu rzeźby terenu oraz skali mapy. Poziomice to linie łączące punkty o tej samej wysokości nad poziomem morza – przy czym różnica wysokości pomiędzy dwiema kolejnymi liniami to właśnie cięcie poziomicowe. Jeżeli na mapie mamy podane wysokości przykładowo 420 m i 440 m, a pomiędzy nimi znajduje się dokładnie cztery linie, to łatwo policzyć: 440-420 = 20 m; 20 m / 4 = 5 m. To właśnie jest wartość cięcia poziomicowego. W praktyce wybiera się takie cięcie, żeby mapa była czytelna, a jednocześnie oddawała szczegóły terenu – zbyt duże wartości powodują uproszczenie rzeźby, za małe natomiast zacierają obraz przez zbyt dużą liczbę linii. Moim zdaniem, przy projektowaniu tras czy analizie możliwości ruchu po terenie, znajomość cięcia poziomicowego pozwala szybko ocenić, jak strome są zbocza i gdzie mogą występować trudności terenowe – to szalenie przydatne, zwłaszcza przy planowaniu inwestycji drogowych, budowie linii energetycznych albo nawet podczas zwykłej wycieczki turystycznej w nieznany teren. W branżowych normach, jak na przykład wytyczne Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii, cięcie poziomicowe dobiera się właśnie na podstawie wysokości względnej i charakteru terenu, żeby zapewnić optymalny kompromis między dokładnością a czytelnością mapy.
Wybór cięcia poziomicowego innego niż 5 metrów wynika najczęściej z błędnego założenia co do skali mapy lub charakterystyki przedstawianego terenu. Na mapach topograficznych cięcie poziomicowe określa, o ile metrów zmienia się wysokość pomiędzy dwiema sąsiednimi liniami poziomymi. Dobre praktyki kartograficzne podpowiadają, że dla terenów o umiarkowanie zróżnicowanej rzeźbie i typowych skalach map (1:10 000 czy 1:25 000) najczęściej stosuje się właśnie 5 metrów. Jeżeli wybierzesz wartość 10, 20 albo 25 metrów, możesz sugerować się większymi mapami przeglądowymi lub kartami geograficznymi o bardzo dużych obszarach, gdzie szczegółowość terenu nie jest aż tak istotna. Jednak na prezentowanej mapie różnica pomiędzy oznaczonymi poziomicami wynosi dokładnie 20 metrów (między 420 a 440), a między nimi znajduje się cztery odstępy – to jasno wskazuje, że cięcie wynosi 5 metrów. Typowym błędem jest liczenie liczby linii zamiast liczby odstępów albo założenie, że im bardziej zróżnicowany teren, tym większe musi być cięcie, co jednak nie sprawdza się w praktyce. Za duże cięcie poziomicowe powoduje utratę szczegółów i nie pozwala prawidłowo ocenić rzeczywistego nachylenia stoku czy lokalnych obniżeń i wypukłości. Takie podejście może być niebezpieczne, zwłaszcza przy projektowaniu infrastruktury lub analizie możliwości poruszania się po terenie – np. w leśnictwie, budownictwie czy ratownictwie terenowym. Moim zdaniem warto na przyszłość zawsze dokładnie przeliczać odstępy między poziomicami i stosować się do branżowych standardów, bo to po prostu ułatwia życie i ogranicza ryzyko poważnych pomyłek w planowaniu prac terenowych.