Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wielu osobom wydaje się, że wszystkie minerały można łatwo obrabiać, ale w rzeczywistości tylko nieliczne wykazują kowalność, czyli zdolność do zmiany kształtu pod wpływem działania sił mechanicznych bez pękania. Przykładowo, grafit to forma węgla, który jest kruchy i łatwo się łamie – świetnie nadaje się do produkcji ołówków czy smarów, ale nigdy nie da się go rozciągnąć czy wywalcować. To wynika z jego warstwowej struktury krystalicznej, gdzie połączenia między warstwami są bardzo słabe. Jeśli chodzi o kwarc, również jest to minerał twardy, szklisty i bardzo kruchy. W przemyśle szklarskim i elektronicznym wykorzystuje się go ze względu na odporność chemiczną i właściwości piezoelektryczne, ale nie da się go obrabiać plastycznie – nawet próba delikatnego uderzenia prowadzi do rozkruszenia, a nie odkształcenia. Galena z kolei, chociaż jest popularna jako ruda ołowiu, to także nie wykazuje kowalności – jest ciężka, miękka, ale przede wszystkim krucha i rozdziela się na sześcienne fragmenty pod naciskiem. Często popełnianym błędem jest mylenie „miękkości” minerału z jego kowalnością; nie każdy miękki minerał można rozciągać czy walcować. Warto o tym pamiętać, bo w branży metalurgicznej i materiałoznawczej pojęcia te mają bardzo konkretne znaczenie praktyczne. Tylko niektóre metale rodzime, jak właśnie miedź, złoto czy czasami srebro, są podatne na te procesy, co bezpośrednio przekłada się na ich zastosowanie w przemyśle. Rozpoznanie tych właściwości pomaga unikać oczywistych błędów podczas doboru materiałów do obróbki mechanicznej czy projektowania konstrukcji.