Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wiele osób zakłada, że przy poszukiwaniu form krasowych warto sięgnąć po różnorodne techniki geofizyczne, jak metody izotopowe, magnetyczne czy geotermiczne. To dość popularny błąd interpretacyjny, wynikający z mylenia pojęć i charakteru badanych zjawisk. Metody izotopowe służą głównie do badania wieku skał, obiegu wody czy procesów związanych z radioaktywnością, więc do wykrywania pustek pod powierzchnią ziemi zupełnie się nie nadają. Magnetyczne techniki z kolei są użyteczne przy poszukiwaniu struktur zawierających minerały żelaza lub innych substancji o silnych właściwościach magnetycznych – w typowych terenach krasowych nie znajdziemy takich minerałów, więc metoda ta nie wskaże jaskiń czy szczelin. Zdarza się, że ktoś myśli o magnetometrii, bo kojarzy ją z wykrywaniem anomalii, ale tu chodzi raczej o pole magnetyczne, nie o gęstość skał. Metody geotermiczne polegają na analizie przepływu ciepła w podłożu i o ile mogą wykazać pewne różnice w głębi ziemi (np. przy poszukiwaniach złóż geotermalnych), tak w przypadku płytkich form krasowych są praktycznie bezużyteczne – te pustki nie generują wyraźnych anomalii temperaturowych. Typowy błąd wynika z przekonania, że każda metoda geofizyczna sprawdzi się w każdym przypadku, a to nieprawda. W branżowych standardach do oceny płytkich struktur pustkowych zdecydowanie poleca się właśnie grawimetrię, bo mierzy ona subtelne zmiany masy i gęstości, które są charakterystyczne dla krasu. Praktyka pokazuje, że próba zastosowania innych metod nie daje wiarygodnych efektów i często prowadzi do błędnych wniosków lub niepotrzebnych kosztów.