Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wiele osób myli skały krzemionkowe, kierując się wyłącznie ich składem chemicznym lub wyglądem, a nie zwracając uwagi na genezę. Syderyty to skały, które są głównie rudami żelaza i nie mają praktycznie nic wspólnego ze szczątkami organicznymi czy krzemionką – są zbudowane z węglanu żelaza(II) i powstają w warunkach beztlenowych, często w środowisku osadowym, ale ich związek z organizmami jest znikomy. Kwarcyty natomiast to skały metamorficzne, powstałe z piaskowców kwarcowych pod wpływem wysokiej temperatury i ciśnienia. Tu cały proces to już nie osadzanie szczątków organicznych, tylko przemiana w wyniku procesów metamorficznych – totalnie inna bajka. Fosforyty zaś, chociaż mogą mieć pochodzenie częściowo organiczne, to jednak są bogate w fosforany, głównie apatyt, a nie krzemionkę. Często spotyka się je w środowiskach morskich, gdzie gromadziły się szczątki organizmów o bogatym udziale fosforu, ale w pytaniu chodziło o krzemionkowe skały organiczne. Typowym błędem bywa tu łączenie wspólnego pochodzenia organicznego ze skałami, które mają zupełnie inną dominantę mineralogiczną. Standardy nauczania i praktyka geologiczna wymagają bardzo precyzyjnego rozróżniania skał nie tylko na podstawie składu, ale i genezy – stąd mylenie, np. kwarcytów z radiolarytami, jest poważnym uproszczeniem. Moim zdaniem warto zawsze sprawdzać, z jakich szczątków organicznych dana skała powstała oraz czy dominuje w niej krzemionka, fosforany czy może tlenki żelaza. W branży np. przy poszukiwaniu złóż ropy lub gazu, umiejętność właściwego rozpoznania typu skały osadowej jest kluczowa, bo pozwala trafnie określić środowisko sedymentacji i potencjał surowcowy danego obszaru. Pomyłki w tej dziedzinie mogą prowadzić do błędnych interpretacji geologicznych i straty czasu oraz pieniędzy.