Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wiele osób myli dolomityzację z innymi procesami diagenetycznymi, co jest zrozumiałe, bo te pojęcia są do siebie trochę podobne i często występują w podobnym kontekście. Diageneza obejmuje szeroki zakres zmian, które zachodzą w osadach po ich depozycji, zanim staną się one twardą skałą, jak np. zbijanie osadu czy zmiany w strukturze minerałów. Jednak nie każda reakcja chemiczna w obrębie skał osadowych można sprowadzić tylko do diagenezy sensu stricto. Cementacja polega głównie na wytrącaniu się minerałów z roztworu w porach skały, przez co spajają one ziarna osadu – to proces mechanicznego wzmacniania, niekoniecznie związany z wymianą składników chemicznych. Rekrystalizacja to proces zmiany wielkości lub kształtu kryształów w tej samej substancji mineralnej, bez wprowadzania nowych pierwiastków – klasyczny przykład to przechodzenie aragonitu w kalcyt lub odwrotnie. Tymczasem w dolomityzacji mamy nie tylko zmianę struktury, ale przede wszystkim wymianę chemiczną: wapń zostaje częściowo wyparty przez magnez. Taka wymiana, zachodząca na większą skalę, to właśnie definicja metasomatozy. Typowym błędem jest utożsamianie każdej przemiany mineralnej z rekrystalizacją lub cementacją, ale to za mało – tutaj działają reakcje chemiczne między skałą a płynem, nie tylko zmiana fizyczna. Warto pamiętać, że prawidłowe rozróżnienie tych procesów jest szczególnie ważne w geologii złożowej czy przy szacowaniu właściwości rezerwuarowych skał. Z mojego doświadczenia wynika, że zbytnie upraszczanie tych pojęć utrudnia późniejsze zrozumienie bardziej zaawansowanych zagadnień z zakresu petrologii czy geochemii.