Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Często pojawiają się pomyłki przy identyfikacji minerałów siarczkowych, zwłaszcza jeśli chodzi o galenę. Można odnieść wrażenie, że jest ona siarczkiem cynku – jednak w rzeczywistości minerałem reprezentującym siarczek cynku jest sfaleryt, znany też jako blenda cynkowa, oznaczany wzorem ZnS. Sfaleryt wygląda zupełnie inaczej niż galena, ma zwykle barwę brązową, żółtawą lub czarną i jest mniej błyszczący. Jeśli chodzi o żelazo, to za główny siarczek tego metalu uznaje się piryt (FeS2), potocznie zwany „złotem głupców” z powodu swojego połysku przypominającego złoto, ale nie ma nic wspólnego z galeną poza tym, że oba są siarczkami. Część osób może też pomylić galenę z siarczkami miedzi, jednak tam dominuje chalkopiryt (CuFeS2) lub chalkozyn (Cu2S), które różnią się barwą i właściwościami fizycznymi – chalkopiryt jest bardziej żółty, a chalkozyn ciemniejszy i matowy. Takie błędy wynikają często z niewłaściwego skojarzenia barwy lub połysku, a nie z rzeczywistej analizy składu chemicznego. Podstawową dobrą praktyką w branży jest nie poleganie tylko na wyglądzie zewnętrznym, ale też testowanie właściwości fizycznych i chemicznych – na przykład sprawdzanie gęstości, twardości czy reakcji na kwasy, bo te parametry jednoznacznie klasyfikują minerał. W rzeczywistości galena to siarczek ołowiu i stanowi główne źródło tego pierwiastka na świecie. Jej obecność w złożu praktycznie przesądza o możliwości wydobycia ołowiu na skalę przemysłową. Moim zdaniem, dokładna znajomość składu i właściwości minerałów siarczkowych jest absolutnie niezbędna dla każdego specjalisty branżowego, bo pozwala uniknąć błędnych decyzji technologicznych czy inwestycyjnych.