Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wiele osób kieruje się przekonaniem, że kluczowe w geofizycznych poszukiwaniach złóż jest badanie próbek rdzeni czy okruchów – tak jak to się robi w typowej geologii przy rozpoznawaniu detali budowy złoża. To trochę mylące, bo choć analiza rdzeni wiertniczych czy próbek okruchowych jest bardzo ważna, to jest już etap pośredni albo nawet końcowy, kiedy mamy już konkretne miejsce wytypowane na podstawie innych danych. Geofizyczne metody opierają się jednak głównie na pomiarach terenowych, w których nie potrzebujemy fizycznych próbek skał – badamy fizyczne właściwości skał bezpośrednio w terenie, najczęściej bez inwazyjnych działań. Typowym błędem jest też założenie, że szukamy podobieństw we właściwościach – w praktyce takie podejście byłoby zupełnie nieefektywne, bo skały macierzyste i rudy lub minerały tworzące złoża bardzo często mają zupełnie inne właściwości niż otaczające je skały. Przykładowo – ruda żelaza jest dużo cięższa i bardziej magnetyczna niż skały osadowe ją otaczające, więc to właśnie ta różnica pozwala ją wykryć np. metodą magnetyczną. Tego typu kontrasty fizyczne stanowią istotę interpretacji geofizycznej, bo tylko one generują tzw. anomalie, czyli miejsca, gdzie pomiary odbiegają od tła i wskazują na potencjalnie cenne złoże. W branży przyjęło się, że umiejętność wykrywania i interpretowania tych różnic (a nie podobieństw) to podstawa skutecznego poszukiwania złóż. W praktyce – jeśli ktoś szukałby złóż na podstawie podobieństw, po prostu marnowałby czas i środki, bo nie znalazłby żadnej charakterystycznej anomalii geofizycznej. Tak naprawdę, rdzenie czy próbki są nieocenione na etapie weryfikacji, potwierdzania i opisu złoża, ale nie w samym geofizycznym poszukiwaniu i początkowym etapie lokalizacji. Stąd właśnie wykrywanie różnic fizycznych jest kluczowe dla geofizyki w poszukiwaniu surowców naturalnych.