Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Czasem wydaje się, że takie pojęcia jak laminacja, budinaż czy cios kompresyjny mogą się mylić z kliważem, bo wszystkie dotyczą jakiejś struktury czy podziału w skale, ale ich znaczenie jest zupełnie inne. Laminacja to po prostu bardzo cienkie, równoległe warstwy, które powstają podczas sedymentacji – głównie w skałach osadowych, choć czasem też można je wypatrzeć w tufach czy mułowcach. To nie są spękania, tylko pierwotna budowa skały, coś jakby „przepis” na układanie się drobnych cząstek. Ktoś wybierając tę odpowiedź najpewniej pomylił proces powstawania warstw z procesem powstawania spękań – a to dwa różne etapy historii skały. Budinaż to już zupełnie inna bajka: to struktura powstała na skutek rozciągania i deformacji, gdzie fragmenty sztywniejszej warstwy rozpadają się na soczewki – nie chodzi tu o spękania geometryczne, tylko o rozciągnięcie i przerwanie warstwy. Ten termin stosuje się raczej przy skałach metamorficznych, a nie przy typowych ławicach osadowych z regularnymi spękaniami. Cios kompresyjny z kolei to typ spękań powstałych pod wpływem kompresji, ale niekoniecznie są one równoległe czy geometrycznie uporządkowane jak kliważ. W praktyce „cios” to bardziej ogólne określenie na wszelkiego rodzaju spękania; cios kompresyjny pojawia się zwłaszcza w skałach magmowych i nie zawsze jest tak regularny jak kliważ. Moim zdaniem najczęstszy błąd myślowy tutaj to utożsamienie wszystkich widocznych w skale podziałów z jednym typem struktury. A w rzeczywistości geologia jest dużo bardziej precyzyjna – i każde takie pojęcie ma swoje specyficzne zastosowanie i dokładną definicję. Warto zwracać uwagę na opis procesu powstawania danej struktury i jej praktyczne znaczenie, bo to pomaga odróżnić np. laminację od kliważu, czy budinaż od ciosu.