Geopark to rzeczywiście ten specjalny typ obszaru chronionego, o którym mowa w pytaniu. W praktyce geoparki są miejscami, gdzie chroni się nie tylko przyrodę, ale też dziedzictwo geologiczne – czyli różne ciekawe formacje skalne, unikatowe zjawiska geologiczne, a nawet miejsca ważnych odkryć naukowych. Z mojego doświadczenia wiem, że geoparki często mają dokładnie wyznaczone, oficjalnie opisane granice, są zarządzane według międzynarodowych i krajowych standardów, np. tych z sieci UNESCO Global Geoparks. To nie są zwykłe rezerwaty – w geoparkach dba się o edukację, promocję turystyki naukowej i współpracę z lokalnymi społecznościami. W Polsce coraz częściej mówi się o tworzeniu nowych geoparków właśnie po to, żeby chronić i promować stanowiska o dużym znaczeniu naukowym – na przykład unikalne wychodnie skalne czy ślady dawnych erupcji wulkanicznych. To też świetne miejsce do prowadzenia warsztatów terenowych, zajęć dla szkół czy badań naukowych. Jednym z ważniejszych aspektów geoparków jest właśnie ta funkcja edukacyjna i popularyzatorska, którą doceniają geolodzy i nauczyciele. Moim zdaniem warto wiedzieć, że w odróżnieniu od innych form ochrony przyrody, geoparki mają trochę szersze zadanie – nie tylko chronić, ale też promować wiedzę o ziemi.
Bardzo często myli się pojęcia takie jak geostanowisko, pomnik przyrody czy rezerwat przyrody, choć każdy z nich odnosi się do innego zakresu ochrony geologicznej lub przyrodniczej. Geostanowisko to raczej jednostkowe miejsce, punkt lub niewielki obszar, gdzie występują cenne formy czy struktury geologiczne, ale nie ma ono statusu osobnego, wyraźnie wyznaczonego obszaru chronionego na poziomie krajowym lub międzynarodowym. Z mojego doświadczenia wynika, że geostanowiska najczęściej spotyka się w rejestrach naukowych albo lokalnych wykazach, ale nie mają one rozbudowanej infrastruktury ani programu edukacyjnego jak geoparki. Pomnik przyrody natomiast to forma ochrony pojedynczych obiektów – na przykład głazu narzutowego czy nietypowego drzewa. Nie spełnia wymogu szeroko zakrojonej ochrony dziedzictwa geologicznego, bo skupia się na konkretnym elemencie, a nie na całym obszarze. Rezerwat przyrody to już coś poważniejszego, ale główny nacisk kładzie się tam na ochronę przyrody żywej i nieożywionej w sensie ogólnym, niekoniecznie z myślą o dziedzictwie geologicznym i naukowej wartości geologii. W rezerwatach mogą być chronione ciekawe formacje, ale nie zawsze są one udostępnione do celów edukacyjnych czy turystycznych. Moim zdaniem typowym błędem jest wiara, że każda forma ochrony przyrody z automatu obejmuje geologiczne dziedzictwo naukowe – a to nie jest prawda. Geopark to jedyny, szeroko rozpoznawalny na świecie typ obszaru chronionego, który łączy precyzyjne granice, znaczenie naukowe i nacisk na geologię, a także edukację i współpracę społeczną. To podejście zgodne z praktyką UNESCO i coraz częściej spotykane w Polsce.