Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wiele osób myli pojęcia związane z przemianami pierwiastków w różnych procesach, co często prowadzi do błędnych interpretacji. Zacznijmy od utleniania – to jest proces polegający na przyłączaniu tlenu do danego związku chemicznego lub zwiększaniu stopnia utlenienia atomu. Typowym przykładem utleniania jest rdzewienie żelaza, gdzie wzrasta ilość tlenu w materiale, a nie węgla. W żadnym przypadku utlenianie nie prowadzi do wzrostu zawartości węgla, wręcz przeciwnie – często ten pierwiastek traci na znaczeniu, a przewagę zdobywa tlen. To dość częsta pułapka, bo dużo osób utożsamia procesy chemiczne z 'zwiększaniem czegoś', ale tutaj logika jest odwrotna. Jeśli chodzi o dolomityzację, to jest to proces typowy dla geologii, polegający na przemianie wapienia w dolomit poprzez substytucję jonów wapnia magnezem. Ani węgiel, ani tlen, ani wodór nie są tutaj głównymi bohaterami – to zupełnie inny świat, bardziej związany z budową skał niż ze składem pierwiastkowym surowców energetycznych. Bardzo łatwo popełnić błąd, jeśli kojarzy się samą nazwę z czymś „wapiennym” czy „mineralnym”. Karbonatyzacja natomiast polega na reakcji minerałów z dwutlenkiem węgla (CO₂), przez co powstają węglany (np. węglan wapnia). Nie ma tu mowy o stopniowym wzroście procentowej zawartości pierwiastka węgla w sensie materiału organicznego – raczej o chemicznym wiązaniu CO₂ w minerałach. Typowy błąd myślowy polega na myleniu karbonatyzacji z uwęglaniem, bo nazwa sugeruje związek z węglem. Jednak te dwa procesy mają zupełnie inne znaczenie praktyczne. Podsumowując, tylko uwęglanie odpowiada za stopniowy wzrost udziału węgla przy równoczesnym ubytku tlenu i wodoru, co w praktyce znajduje olbrzymie zastosowanie w przemyśle energetycznym, a nie w chemii mineralnej czy procesach utleniania.