Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

W tym pytaniu łatwo się pomylić, bo różne pojęcia związane z pobieraniem próbek brzmią dość podobnie, ale mają zupełnie inne zastosowania i znaczenie praktyczne w geologii oraz górnictwie. Próbki zdzierkowe to fragmenty odłupywane lub zdrapywane z powierzchni skały – są dość powierzchowne i nie dają pełnego obrazu przekroju warstwy czy złoża. Używa się ich głównie wtedy, gdy zależy nam tylko na wstępnym rozpoznaniu składu mineralnego lub szybkim sprawdzeniu obecności jakiegoś minerału. Z mojego punktu widzenia – to podejście bardzo uproszczone i trochę ryzykowne, jeśli chodzi o ocenę jakości całego złoża. Z kolei próbki punktowe, jak sama nazwa wskazuje, pobiera się z jednego konkretnego miejsca. Są przydatne, gdy chcemy zbadać bardzo lokalne cechy, ale kompletnie nie nadają się do oceny zmienności surowca na dłuższym odcinku. Moim zdaniem, wybierając tę odpowiedź, bardzo łatwo przeoczyć zasadniczą kwestię, że kluczowa jest reprezentatywność próbki – a ta jest zapewniana właśnie przez próbki bruzdowe. Próby urobkowe natomiast oznaczają materiał uzyskany bezpośrednio z procesu wydobycia, czyli po prostu fragmenty urobku, który trafia na taśmociąg lub do wagoników. Taka próbka nie jest pobierana w sposób kontrolowany pod kątem przekroju złoża – jest bardziej efektem eksploatacji niż świadomym aktem pobierania próbki do badań. Często popełnianym błędem jest utożsamianie prób urobkowych z próbami bruzdowymi, bo oba rodzaje prób wiążą się z materiałem pochodzącym ze złoża, jednak tylko próbki bruzdowe pozwalają na precyzyjne odwzorowanie przekroju warstwy czy złoża na określonym odcinku. W praktyce terenowej wybór odpowiedniej metody pobierania próbek wpływa nie tylko na jakość analiz laboratoryjnych, ale też na decyzje inwestycyjne i projektowe w górnictwie. Dlatego znajomość różnic pomiędzy tymi technikami to podstawa pracy każdego technika geologa czy górnika.