Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Analizując przedstawiony rysunek, można zauważyć, że forma złoża ukazuje mocno zarysowane przebicie materiału przez nadległe warstwy skalne. W przypadku pokładu spodziewalibyśmy się raczej płaskiego, równoległego ułożenia warstw złoża względem otoczenia – to klasyczna sytuacja w złożach węgla, rud metali czy gipsów osadowych. Kieszeń natomiast to forma złoża o nieregularnych, zwykle niewielkich rozmiarach i wyraźnie ograniczonych granicach – spotykana najczęściej w złożach rud żelaza czy boksytów, gdzie minerały gromadzą się lokalnie w zagłębieniach skały. Soczewka to z kolei soczewkowate, wydłużone skupienie surowca, zazwyczaj o ograniczonych wymiarach, które nie wykazuje tak silnego przebicia przez warstwy nadległe, jak w przypadku diapiru – przypomina bardziej zamknięte oko w przekroju. Niezrozumienie tych różnic często prowadzi do błędnych interpretacji, zwłaszcza gdy ktoś skupia się wyłącznie na kształcie złoża bez uwzględniania mechanizmu jego powstawania. Najważniejsze jest, żeby rozpoznawać pochodzenie i sposób uformowania danego złoża, bo to warunkuje późniejszy dobór technologii wydobycia czy zabezpieczeń. Diapiry, w przeciwieństwie do pozostałych wymienionych tutaj form, powstają na skutek różnicy gęstości i plastycznych właściwości materiału, co skutkuje charakterystycznym przebiciem przez skały nadległe. Dobre praktyki branżowe wymagają dokładnego rozpoznania geologicznego złoża przed rozpoczęciem robót, by uniknąć typowych pomyłek w identyfikacji struktur podziemnych.