Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Typowe błędy przy rozpoznawaniu typów jezior wynikają często z mylenia genezy powstawania poszczególnych zbiorników lub kierowania się wyłącznie kształtem na mapie, bez analizy kontekstu geograficznego. Jeziora deltowe tworzą się u ujścia rzek, gdy materiał rzeczny odkładany jest w formie delty – ich powierzchnia zazwyczaj jest nieregularna, często podzielona na szereg mniejszych zbiorników i zatok, a delta sama w sobie jest strukturą rozległą, płaską i pełną rozgałęzień. Na zdjęciu nie widać typowej delty ani rozgałęzień rzecznych wpływających do jeziora, co właściwie wyklucza ten typ. Jeziora cyrkowe powstają w zagłębieniach polodowcowych zwanych cyrkami, są z reguły niewielkie, mają niemal okrągły bądź eliptyczny kształt i występują wysoko w górach lub na obszarach silnie rzeźbionych przez lodowiec. Tu mamy do czynienia z długim, wąskim jeziorem położonym w krajobrazie nizinno-pojeziernym, co zdecydowanie wyklucza cyrkowy charakter. Jeziora przybrzeżne natomiast związane są ściśle z linią brzegową mórz, gdzie odcięte zostały od morza przez mierzeje czy wały piaszczyste – ich geneza i rozmieszczenie są zupełnie inne niż to, co prezentuje obraz satelitarny. Moim zdaniem sporo osób myli te kategorie, patrząc jedynie na zarys tafli wody, ale w praktyce najważniejsze jest uwzględnianie zarówno kształtu, długości, głębokości, jak i położenia geograficznego. W profesjonalnej analizie geomorfologicznej podkreśla się wagę porównania zdjęć satelitarnych z mapami hipsometrycznymi i geologicznymi, co pozwala wyeliminować przypadkowe błędy interpretacyjne. W tym przypadku tylko jezioro rynnowe spełnia wszystkie kryteria widoczne na obrazie.