Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Zauważając wszystkie dostępne zdjęcia, łatwo wpaść w pułapkę skojarzeń z dynamicznymi formami rzecznymi, jednak nie każde z nich przedstawia meandry. Obraz z rwącym strumieniem z licznymi kamieniami oraz ten z wodospadem mogą sugerować, że mamy do czynienia z ciekawymi procesami rzecznymi, ale nie odpowiadają one definicji meandrów. Meandry to bowiem długie, łagodnie wygięte zakola spotykane w dolnych odcinkach rzek, zwykle na terenach nizinnych. Przepływ wody w takich miejscach nie jest gwałtowny ani nie występują tam znaczne różnice wysokości – to raczej powolny ruch, gdzie rzeka stopniowo podcina brzeg z jednej strony, a z drugiej osadza materiał. Wodospady i bystrza są typowe dla górskich lub wyżynnych odcinków rzek, gdzie dominują procesy erozji wgłębnej, a nie bocznej. Z kolei ujście rzeki do jaskini, widoczne na innym zdjęciu, to raczej przykład zjawisk krasowych, spotykanych głównie w rejonach wapiennych, kompletnie niepowiązanych z procesem meandrowania. Moim zdaniem najczęstszy błąd to utożsamianie każdego malowniczego fragmentu rzeki z meandrami – a to właśnie fotografia ukazująca szerokie, wijące się zakola na tle pól i łąk najbardziej odpowiada podręcznikowej definicji meandrów. W praktyce dobrym nawykiem jest szukanie tych charakterystycznych, powtarzalnych łuków, najlepiej widocznych z lotu ptaka lub na mapach satelitarnych, co ułatwia rozpoznanie tej formy terenu nawet poza salą lekcyjną.