Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

W pytaniach dotyczących położenia warstw skalnych bardzo często pojawia się problem mylenia pojęcia biegu z upadem lub błędnego odczytywania wartości kątów. Warstwa o największym biegu to ta, której podany kąt nachylenia jest najwyższy – w tym konkretnym przypadku jest to 70°. Wybierając inną odpowiedź niż rysunek 3, można było przyjąć błędne założenie, że mniejszy kąt oznacza większy bieg, bo linia na rysunku jest bardziej „pozioma”. To częsty błąd wynikający z intuicyjnego podejścia, ale w geologii obowiązuje ścisła definicja: wartość biegu rośnie wraz z kątem nachylenia względem poziomu. Wybór rysunku z kątem np. 10°, 15° czy 40° sugeruje, że skupiono się na wyglądzie linii, a nie na jej opisie liczbowym. Moim zdaniem problem może też wynikać z mylenia oznaczeń biegu i upadu, co na rysunkach schematycznych bywa podchwytliwe – zwłaszcza że w praktyce terenowej używa się różnych konwencji zapisu. W standardach branżowych (np. normy PN-EN związane z dokumentacją geologiczną) podkreśla się, by zawsze w pierwszej kolejności kierować się wartością liczbową podaną przy symbolu, a nie tylko wizualnym ułożeniem linii. Z mojego doświadczenia wynika, że prawidłowe rozpoznanie i interpretacja takich rysunków pozwala uniknąć poważnych błędów w projektowaniu wykopów, trasowania tuneli czy ocenie stabilności zboczy – co dla każdego technika czy inżyniera jest kluczowe. Dlatego tak ważne jest dokładne przeanalizowanie wszystkich danych, a nie tylko pobieżny rzut oka na schemat.