Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób myli skamieniałości przewodnie kambru z innymi, bardziej rozpoznawalnymi formami, które występowały w późniejszych okresach geologicznych. Na przykład belemnity oraz amonity pojawiły się dopiero w erze mezozoicznej, a nie w kambrze, więc nawet jeśli kształtem wydają się znajome, nie można uznać ich za przewodnie dla tej epoki. Również skamieniałości ramienionogów czy graptolitów mogą wprowadzać w błąd, bo choć są one ważne w stratygrafii, to jednak ich znaczenie przewodnie przypada na inne okresy, przede wszystkim ordowik, sylur czy dewon. Typowym błędem jest także ocenianie przydatności skamieniałości na podstawie ich wielkości lub efektownego wyglądu. Tymczasem prawdziwą wartością skamieniałości przewodniej jest jej szerokie występowanie oraz ograniczenie do konkretnego przedziału czasowego, co umożliwia precyzyjne datowanie warstw skalnych. W praktyce, niewłaściwa identyfikacja tych skamieniałości skutkuje poważnymi pomyłkami przy szacowaniu wieku skał, co ma bezpośredni wpływ na badania naukowe, poszukiwania surowców czy planowanie inwestycji geologicznych. Dlatego właśnie znajomość charakterystycznych form kambru, takich jak trylobity, stanowi absolutną podstawę w pracy geologa i jest zgodna z powszechnie przyjętymi standardami branżowymi.