Morion to odmiana kwarcu, która wyróżnia się czarnym zabarwieniem. To właśnie ta cecha sprawia, że w mineralogii i jubilerstwie morion jest stosowany jako specyficzny kamień ozdobny, często używany w biżuterii, dekoracjach lub nawet elementach kolekcjonerskich. Barwa wynika głównie z obecności w strukturze minerału drobnych wrostków innych minerałów i śladowych ilości związków węgla. Z praktycznego punktu widzenia morion jest dość odporny na ścieranie, więc świetnie nadaje się do produkcji pierścionków czy broszek. Moim zdaniem, warto wiedzieć, że obróbka morionu praktycznie nie różni się od pracy z typowym kwarcem, bo mają podobną twardość (ok. 7 w skali Mohsa). Co ciekawe, część czarnego kwarcu dostępnego na rynku pochodzi z obróbki cieplnej innych odmian jak np. dymnego kwarcu, co pozwala uzyskać głęboką czarną barwę. Standardy branżowe, zwłaszcza w jubilerstwie, wymagają aby taki kamień był dobrze wypolerowany i pozbawiony widocznych uszkodzeń, wtedy prezentuje się najefektowniej. Warto też zauważyć, że morion ma raczej wartość kolekcjonerską niż przemysłową, ale w geologii jest cenionym wskaźnikiem przy badaniach skał magmowych. Praca z morionem uczy rozpoznawania różnych odmian kwarcu, co moim zdaniem naprawdę przydaje się nawet poza samą geologią.
Kwarc to jeden z najbardziej rozpowszechnionych minerałów na Ziemi, ale jego odmiany różnią się nie tylko kolorem, lecz także właściwościami i zastosowaniem. Cytryn, określany żółtym odcieniem, powstaje najczęściej w wyniku naturalnych procesów lub sztucznej obróbki ametystu i nie ma nic wspólnego z czarną barwą. Moim zdaniem to dość często spotykany błąd – ludzie mylą cytryn z innymi kwarcami przez podobieństwo w nazwach, ale barwa jest tu kluczowa. Ametyst z kolei to fioletowa odmiana kwarcu, popularna w jubilerstwie, a jego kolor pochodzi od obecności żelaza oraz działania promieniowania. Tutaj bardzo łatwo o pomyłkę, bo ametyst występuje w różnych odcieniach, jednak nigdy nie jest czarny. Kryształ górski to z kolei czysta, bezbarwna forma kwarcu, czasem z mlecznym nalotem, ale nigdy nie osiąga czarnego odcienia. Z mojego doświadczenia wynika, że często pojawia się przekonanie, że każda ciemna odmiana kwarcu to automatycznie kryształ górski, ale to nieporozumienie – przemysł kamieniarski i jubilerzy trzymają się tu bardzo rygorystycznych standardów nazewnictwa. Często też ludzie po prostu nie zwracają uwagi na źródła zabarwienia i mylą pojęcia. W praktyce rozróżnienie tych odmian jest kluczowe, bo od tego zależy zarówno wartość kamienia, jak i możliwości jego wykorzystania. Dlatego znajomość właściwości i barw poszczególnych typów kwarcu to ważna podstawa, zwłaszcza dla osób pracujących w branży mineralogicznej lub jubilerskiej. Dobrym nawykiem jest zawsze sprawdzać nie tylko kolor, ale i kontekst geologiczny występowania danego minerału i nie ufać samym nazwom handlowym, bo często są one mylące.