Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Analizując temat masy próbki skalnej do badań mikroskamieniałości, warto zwrócić uwagę na skalę mikroskamieniałości i ich rozmieszczenie w materiale skalnym. Częstym błędem jest myślenie, że wystarczy niewielka ilość próbki, taka jak 0,1 kg czy 0,2 kg. Prawdopodobnie wynika to z przekonania, że mikroskamieniałości są bardzo małe, więc każda ilość materiału wystarczy, żeby je znaleźć. Niestety, w praktyce bywa inaczej, bo rozmieszczenie tych mikroskamieniałości w skale rzadko kiedy jest równomierne i bardzo łatwo można trafić na fragment ubogi w takie formy. Zdecydowanie za mała próbka skutkuje brakiem reprezentatywności, co przekłada się na niską wiarygodność wyników analizy. Część osób uznaje 0,4 kg za wystarczające minimum, jednak według wytycznych branżowych ta ilość wciąż jest na granicy i często nie pozwala na wykonanie powtórnych badań czy przekazanie części próbki do innych analiz, na przykład chemicznych czy mineralogicznych. Moim zdaniem najczęstszy błąd myślowy to chęć ograniczenia masy ze względów praktycznych, np. żeby było lżej w plecaku, ale w laboratorium okazuje się, że taka próba jest niewystarczająca. Dobre praktyki geologiczne, potwierdzone zarówno w literaturze, jak i przez doświadczonych geologów, wskazują, że minimalna masa 0,5 kg to absolutne minimum, które daje szansę na uzyskanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników. Pozwala to również na przygotowanie kilku preparatów, a także umożliwia wykonanie analiz porównawczych czy archiwizację części próbki na przyszłość. Warto mieć na uwadze, że próbka zbyt mała to nie tylko większe ryzyko błędu, ale i po prostu strata czasu oraz pieniędzy na nieefektywne badania.