Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Opróżnianie otworu podczas wiercenia nie jest metodą opróbowania sensu stricte, a raczej czynnością konieczną do usuwania zwiercin oraz cieczy wiertniczej. To, oczywiście, ważny etap wiertniczy – pozwala utrzymać drożność otworu i sprawia, że można prowadzić wiercenie dalej bez zakłóceń, ale nie daje żadnej wiarygodnej informacji o rozmieszczeniu złoża ani jego właściwościach. W praktyce zwierciny, które wydostają się na powierzchnię, są przemieszane i nie oddają w żaden sposób rzeczywistych warunków zalegania warstw. Z kolei wykonywanie analiz pobranych rdzeni to już etap laboratoryjny po pobraniu próbki, a nie sama metoda jej pozyskiwania podczas wiercenia. Analiza rdzeni jest bardzo istotna, ale bez prawidłowego pobrania próbki (czyli właśnie próbnikiem rurowym) nie ma czego analizować. Wiele osób myli ten etap z właściwym opróbowaniem, ale to trochę jakby zaczynać badanie od końca. Natomiast wykonywanie pomiarów geofizycznych, choć bardzo nowoczesne i pomocne, odnosi się do całkiem innej kategorii badań – dostarcza danych pośrednich na temat budowy geologicznej, struktur czy nawet zawartości złoża, jednak nie polega na fizycznym pobraniu próbki z otworu. Pomiarami geofizycznymi można uzupełnić obraz, ale one nigdy nie zastąpią klasycznego opróbowania rurowego, bo nie umożliwiają przeprowadzenia analiz petrograficznych, mineralogicznych czy testów laboratoryjnych na konkretnej próbce. Najczęstszy błąd w myśleniu to traktowanie tych czynności jako wzajemnie zamiennych, a przecież w praktyce każdy etap ma swoje miejsce. Bez solidnego pobrania próbki rurowym próbnikiem nie da się mówić o efektywnym poszukiwaniu złóż zgodnie z branżowymi standardami. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących myli samo pobranie próby z jej analizą, a także przecenia rolę pomiarów geofizycznych – tymczasem są to narzędzia raczej pomocnicze niż podstawowe w tym kontekście.