Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

W tej sytuacji bardzo łatwo się pomylić, bo każda z wymienionych nazw odnosi się do zjawisk kojarzonych z obszarami krasowymi, ale jedynie jedna z nich opisuje miejsce, gdzie potok znika pod ziemią. Lej to tak naprawdę lej krasowy – charakterystyczne zagłębienie w terenie, najczęściej o kształcie zbliżonym do miski, powstające wskutek rozpuszczania wapieni przez wodę opadową lub powierzchniową. Jednak nie jest to miejsce, w którym potok wpływa pod powierzchnię, a raczej efekt długotrwałego wymywania skały. Mogot natomiast to zupełnie inna bajka – to strome, izolowane wzgórze krasowe, najczęściej spotykane w klimacie tropikalnym, np. na Kubie czy w Chinach, wcale nie związane bezpośrednio z przepływem wody pod powierzchnią ziemi. Mało kto wie, że wywierzysko to wręcz odwrotność ponoru – to miejsce, gdzie podziemne wody krasowe wypływają z powrotem na powierzchnię, często w postaci dużych, bardzo wydajnych źródeł. W praktyce geologicznej i hydrologicznej te mylenia są dość częste, bo w terenie krasowym wszystkie te elementy można spotkać nawet na kilku kilometrach kwadratowych, ale każdy z nich pełni zupełnie inną funkcję w krajobrazie. Błąd często wynika z utożsamiania każdego zagłębienia czy wypływu wody ze zjawiskami krasowymi, bez rozróżnienia ich roli w cyklu hydrologicznym. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie tych różnic pomaga później w analizie wód podziemnych, planowaniu odwiertów czy przy typowaniu miejsc pod zabudowę. Warto zapamiętać: ponor to miejsce, gdzie woda znika pod ziemią, a wywierzysko – gdzie się pojawia. Lej i mogot to zupełnie inne formy, mniej związane z przepływem wód podziemnych, a bardziej z morfologią krasową.