Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wybierając coś innego niż odcinek 1, łatwo wpaść w typową pułapkę myślenia, że wysokość liczbowo oznaczona czy obecność większej ilości poziomic sugeruje większą stromiznę. To bardzo powszechny błąd, szczególnie gdy ktoś nie ma jeszcze praktyki w czytaniu map topograficznych. W rzeczywistości jednak kluczowa jest nie suma poziomic czy ich położenie względem siebie, tylko odległość pomiędzy nimi. Linie poziomic rysowane są w równych odstępach wysokościowych, a więc tam, gdzie leżą blisko siebie – stok jest stromy, a tam gdzie są daleko – stok jest łagodny. Jeśli więc np. odcinek 2 lub 3 wydał się bardziej stromym, to prawdopodobnie chodziło o to, że poziomice tam przebiegają przez większy obszar lub otaczają kulminację, co może mylić, ale fachowo patrzy się na zagęszczenie linii. Często osoby początkujące koncentrują się na wysokości liczbowej (np. 257,1), podczas gdy tak naprawdę odcinek przy najgęściej upakowanych liniach jest najtrudniejszy do pokonania w terenie, co przekłada się na realne utrudnienia np. w budowie infrastruktury czy planowaniu tras. Standardy kartograficzne jasno definiują tę zasadę i stosują ją również w systemach informacji geograficznej (GIS). Pamiętaj, że praktyczne czytanie mapy polega na analizie rozstawu poziomic, a nie samych liczb czy powierzchni zamkniętych przez linie.