Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

W hydrogeologii dość często pojawia się zamieszanie wokół pojęć takich jak strefa aeracji, saturacji, obszar wód artezyjskich czy strefa wznosu kapilarnego. Zacznijmy od strefy aeracji – to jest przede wszystkim ta górna warstwa profilu, gdzie pory w podłożu są częściowo wypełnione wodą, a częściowo powietrzem. I tutaj bardzo łatwo się pomylić, bo na schematach bywa to pokazane jako przestrzeń pod powierzchnią terenu, ale bez typowego zakreskowania, które symbolizuje pełne nasycenie. Strefa wznosu kapilarnego natomiast to cienka warstewka tuż nad zwierciadłem wody gruntowej, gdzie woda podciągana jest do góry dzięki siłom kapilarnym. Często się ją myli z całą strefą saturacji, jednak w praktyce jej grubość jest niewielka i nie traktuje się jej jako głównego magazynu wód podziemnych. Obszar wód artezyjskich to zupełnie inna bajka – to już sytuacja, gdzie wody podziemne są pod ciśnieniem i po przewierceniu warstwy nieprzepuszczalnej same wypływają na powierzchnię. Identyfikacja takiego obszaru wymaga znajomości regionalnej budowy geologicznej i obecności warstw izolujących. Typowym problemem jest tu mylenie graficznych oznaczeń – część osób automatycznie przypisuje zakreskowanie warstwie artezyjskiej, a to błąd. Z mojego doświadczenia wynika, że kluczowym błędem jest nieuważne czytanie schematu: zakreskowanie niemal zawsze odnosi się do strefy, gdzie grunt jest w pełni nasycony wodą, czyli strefy saturacji. Prawidłowa interpretacja tych oznaczeń ma realny wpływ na ocenę zagrożenia migracją zanieczyszczeń czy dobór odpowiednich technologii oczyszczania wód. Dlatego warto dobrze zrozumieć, co naprawdę oznaczają te poszczególne strefy, zanim podejmie się decyzję o tym, które oznaczenie do której warstwy pasuje.