Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wśród podanych odpowiedzi można zauważyć kilka typowych nieporozumień, które często pojawiają się podczas nauki stratygrafii i interpretacji przekrojów geologicznych. Penakordancja to pojęcie, które bywa mylone z różnymi rodzajami niezgodności, jednak w naukach geologicznych odnosi się do sytuacji, gdy warstwy nadległe i podległe są względem siebie zgodne, bez przerw w sedymentacji i bez większych zaburzeń – to coś zupełnie innego niż niezgodności, które zawsze wskazują na epizody przerwy lub erozji. Niezgodność kątowa charakteryzuje się tym, że warstwy starsze są nachylone pod innym kątem niż warstwy młodsze, co daje wyraźny, skośny kontakt – gdyby na rysunku pojawiało się takie wyraźne nachylenie, mielibyśmy podstawy do wskazania tej opcji, ale tutaj kontakt jest poziomy, choć nieregularny. Z kolei niezgodność przekraczająca to sytuacja, gdy warstwy młodsze przecinają starsze pod kątem, często obejmując różne jednostki geometryczne, ale w tym przypadku nie mamy tego typu relacji – młodsze warstwy leżą bezpośrednio na powierzchni erozyjnej, nie przecinają starszych struktur pod kątem. Typowym błędem jest też sugerowanie się samą nieregularnością powierzchni – nie każda nieregularność to już niezgodność kątowa czy przekraczająca. Kluczowe jest zrozumienie, że niezgodność erozyjna powstaje tam, gdzie nastąpiła wyraźna przerwa w osadzaniu, połączona z erozją, zanim rozpoczęła się kolejna faza depozycji – i to właśnie mamy na tym przekroju. Dlatego tak ważne jest nie tylko nauczenie się definicji, ale też zwracanie uwagi na praktyczne szczegóły widoczne na rysunkach czy w terenie.