Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

W temacie awarii podczas wiercenia często pojawia się mylne przekonanie, że mechaniczne uszkodzenia, takie jak urwanie czopa świdra, przewężenie otworu czy nawet urwanie przewodu wiertniczego, są najgroźniejsze i najtrudniejsze do opanowania. Owszem, każda z tych sytuacji potrafi solidnie skomplikować robotę, ale z mojego doświadczenia i obserwacji praktyków wynika, że mają one zupełnie inny charakter niż niekontrolowana erupcja płynu złożowego. Weźmy np. urwanie czopa świdra – jasne, wymaga sporo kombinowania, żeby wyciągnąć złom z otworu (operacje fishingowe, magnetyczne narzędzia itp.), jednak zagrożenie dla ludzi i środowiska jest minimalne, bo nie dochodzi do nagłego uwolnienia ciśnienia czy toksycznych substancji. Przewężenie średnicy otworu bywa irytujące, bo blokuje narzędzia i opóźnia prace, ale to kwestia precyzyjnej rekondycji otworu, czasem z użyciem specjalnych reamerów. Z kolei urwany przewód wiertniczy to wyzwanie logistyczne i wymaga akcji ratunkowej, ale cały czas mamy kontrolę nad ciśnieniem i płynem wiertniczym. Typowym błędem myślowym jest traktowanie tych awarii jako ekstremalnych, podczas gdy w rzeczywistości ryzyko dla ludzi i otoczenia jest ograniczone, a procedury naprawcze są dobrze znane. W przeciwieństwie do tego, erupcja płynu złożowego powoduje natychmiastowe zagrożenie wybuchem, pożarem oraz skażeniem środowiska, a jej opanowanie wymaga specjalistycznych systemów prewencyjnych i perfekcyjnej koordynacji pracy załogi. W normach branżowych i realiach codziennej pracy to właśnie erupcja jest klasyfikowana jako sytuacja krytyczna, bo skutki mogą być nieodwracalne. Z tego powodu właściwe rozpoznanie i ocena zagrożeń na wiertni są kluczowe, żeby nie dać się zwieść z pozoru trudniejszym, ale jednak mniej niebezpiecznym awariom mechanicznym.