Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Moim zdaniem często można się pomylić, bo na pierwszy rzut oka piasek też wydaje się bardzo przepuszczalny, jednak w praktyce to żwiry są tutaj bezkonkurencyjne. Iły oraz gliny mają bardzo małe ziarna, które są ciasno upakowane i praktycznie nie przepuszczają wody – współczynnik filtracji dla tych gruntów jest ultra niski, czasem rzędu 10^-9 do 10^-7 m/s, a woda przez nie prawie nie przenika. W budownictwie traktuje się je jako grunty słabo przepuszczalne, wręcz bariery dla przepływu wód gruntowych. Piaski są rzeczywiście bardziej przepuszczalne niż iły czy gliny, ale wciąż nie dorównują żwirom – przestrzenie między ziarnami są mniejsze, więc woda płynie wolniej. Spotkałem się z mylnym przekonaniem, że piasek przepuszcza wodę najlepiej, bo łatwo się przez niego przelewa w piaskownicy. Jednak w inżynierii środowiska czy geotechnice bierze się pod uwagę właśnie wielkość porów i ich połączenia – a te są w żwirach zdecydowanie najkorzystniejsze. Gliny, przez swoją plastyczność i małą wielkość cząstek, są wręcz wykorzystywane do uszczelnień, np. w wałach przeciwpowodziowych. Z praktyki wynika też, że błędne zakładanie wysokiej przepuszczalności piasków może prowadzić do problemów z odwodnieniem placu budowy czy niewłaściwym zaprojektowaniem systemu drenarskiego. Warto kierować się normami i wynikami badań gruntów, bo wtedy ryzyko pomyłki jest dużo mniejsze. Jeśli grunt ma odprowadzać wodę szybko – wybiera się żwir, nie piasek, a już na pewno nie gliny czy iły.