Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych
Zawód: Technik geolog
Kategorie: Petrografia i mineralogia Geologia złożowa
Obecność większych ziarn minerałów tkwiących w bardziej drobnoziarnistej lub afanitowej masie jest charakterystyczna dla struktury
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Struktura porfirowa to taki klasyk wśród struktur skał magmowych – często pojawia się na zajęciach i w praktyce geologicznej, zwłaszcza jak ktoś zaczyna pracować w terenie. Charakterystyczne jest to, że w skale widzisz wyraźnie większe ziarna minerałów (to są tzw. fenokryształy), które są zatopione w dużo drobniejszej masie skalnej, czyli tzw. tle skalnym albo masie podstawowej. Taki układ wynika z tego, że niektóre minerały zaczęły krystalizować wcześniej w magmie, zanim ta magma zdążyła się całkowicie schłodzić – no i właśnie te większe kryształy mają na to więcej czasu niż reszta, która krystalizuje szybciej i w niższej temperaturze. Struktura porfirowa jest typowa choćby dla andezytów czy bazaltów, ale pojawia się też w innych skałach wulkanicznych i subwulkanicznych. To bardzo ważna cecha rozpoznawcza w geologii – zarówno w badaniach laboratoryjnych, jak i bezpośrednio w terenie, bo pozwala od razu domyślać się, jak wyglądała historia krystalizacji danej skały. W praktyce, jeśli ktoś pracuje przy identyfikacji skał, np. w laboratorium petrograficznym czy przy dokumentacji geologicznej, od razu zwraca uwagę na obecność tych dużych ziaren w drobniejszej masie – i już wie, że ma do czynienia z porfirową strukturą. Często spotykam się z tym, że młodzi geolodzy mylą porfirową z innymi strukturami, ale tak naprawdę wystarczy raz dobrze to zrozumieć i potem już się nie da pomylić. W podręcznikach i standardach opisu skał struktura porfirowa jest zawsze bardzo mocno podkreślana – moim zdaniem, to absolutna podstawa do dalszego rozpoznawania i opisu skał magmowych.