Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

Wydawać by się mogło, że takie zjawiska jak sypanie się ścian otworu lub przychwycenie przewodu wiertniczego mogą prowadzić do poważnych zagrożeń podczas wiercenia, ale bezpośrednio nie są główną przyczyną erupcji wstępnej. Sypanie ścian otworu to problem mechaniczny związany z geomechaniką skał – może powodować zator, utrudnienia w obiegu płuczki, a przez to nawet utratę narzędzi czy awarie sprzętu. Jednak sam fakt osypywania się ścian nie wywoła nagłego wtargnięcia gazu lub płynu z formacji, dopóki równowaga ciśnień jest utrzymana. Przychwycenie przewodu wiertniczego to bardzo nieprzyjemny incydent operacyjny, często wynikający z różnicy średnic lub nieprawidłowego obiegu płuczki, ale także nie jest bezpośrednią przyczyną erupcji. Oczywiście, w skrajnych przypadkach, jeśli przez przychwycenie uniemożliwiona zostanie cyrkulacja płuczki, może dojść do utraty kontroli nad ciśnieniem, lecz sam fakt przychwycenia nie inicjuje erupcji. No i jeszcze wzrost ciśnienia tłoczenia płuczki – to zjawisko raczej świadczy o problemach z obiegiem lub zatorach, a nie o bezpośrednim zagrożeniu erupcyjnym. Przeważnie wynika z przeładowania otworu osadami albo z utrudnionym przepływem, a nie z napływu medium z formacji. Moim zdaniem, mylenie skutku z przyczyną to częsty błąd – kluczowa jest właśnie kontrola ciśnienia na dnie otworu. To podstawowa zasada, o której mówi się już na pierwszych zajęciach z geotechniki czy budowy otworów wiertniczych. Jeśli nie dopilnuje się tej równowagi ciśnień, wtedy cała reszta – awarie, przychwycenia, sypanie się ścian – mogą przyczynić się do powstania zagrożenia, ale nigdy nie są główną, podstawową przyczyną erupcji wstępnej. Bez dogłębnego zrozumienia tej zależności łatwo wpaść w pułapkę błędnego rozumowania i skupić się na objawach, a nie na faktycznych przyczynach problemu.