Kwalifikacja: GIW.06 - Wykonywanie prac geologicznych

W tej sytuacji łatwo się pomylić, bo terminologia próbkowania jest nieco myląca i różne typy próbek bywają używane w różnych kontekstach. Próbki punktowe to zazwyczaj niewielkie ilości materiału pobierane z jednego miejsca – są przydatne np. do analizy lokalnych zmian, ale nie oddają całego rozkładu złoża. W praktyce taka próba punktowa często prowadzi do fałszywych wniosków, bo można trafić na miejsce o nietypowej zawartości minerałów lub zanieczyszczeń. Próbka urobkowa natomiast to materiał pobrany z masy urobku np. po wydobyciu – to próbka zbiorcza, ale niekoniecznie reprezentatywna dla konkretnego przekroju złoża, raczej dla całości wydobytego materiału. Często się ją stosuje przy ocenie jakości urobku na taśmie czy w hałdzie, ale nie daje precyzyjnej informacji o rozmieszczeniu surowca na głębokości. Próba zdzierkowa to z kolei typ próbki pobieranej przy powierzchni złoża, najczęściej przy pierwszym kontakcie z warstwą użytkową – dobrze się sprawdza przy ocenie strefy przypowierzchniowej, ale nie daje informacji o całej grubości złoża. Typowym błędem jest utożsamianie każdej próbki pobranej z przekroju lub rowka z próbą punktową czy urobkową, ale praktyka i normy pokazują, że tylko próbka bruzdowa, pobrana systematycznie z wyciętego rowka, pozwala uzyskać reprezentatywny przekrój złoża. Często podczas nauki czy praktykowania stosuje się uproszczenia i wtedy łatwo błędnie dobrać typ próbki – a to potem przekłada się na jakość analizy chemicznej, koszt wydobycia czy skuteczność procesów przeróbczych. Warto pamiętać, że wybór właściwej metody próbkowania to podstawa rzetelności badań geologicznych i górniczych.